De band is geen onbekende meer voor de liefhebber van dit genre. Sinds 1996 weet de band liefhebbers aan zich te binden. Erg productief is de band niet, er zijn slechts drie albums uitgebracht. Niettemin heeft de band een uitstekende reputatie. Ook het nieuwe album is weer oorstrelend. Een mengeling van symfonische, progessieve, heavy en gotische rock, met zelfs wat poppy invloeden. Het album gaat over de moeilijke tijd die je hebt als het even niet meer gaat. Je moet er weer bovenop komen, en daar heb je vrienden voor. Ook de band wist vrienden te strikken om mee te werken aan dit album. Maar liefst twintig muzikanten van over de hele wereld gaven een bijdrage aan het vierde album van Beyond The Labyrinth. Het past allemaal mooi in de missie die de band zich zelf heeft meegegeven: deze wereld een betere plaats helpen te maken door muziek te creëren en te verspreiden die mensen helpt sterkte te vinden, die mensen hoop geeft, rust en troost brengt, die mensen laat wegdromen, die mensen verheft en inspireert. En dat is zeker gelukt met dit album, dat vanaf de eerste tonen je volledige aandacht op eist.
The Set Up gaat over het verlies van je grote geliefde, het zoeken naar een dader en een motief. Carry On moedigt je aan door te gaan, ook op het punt dat je denkt dat je alle controle verloren hebt. Pak je zelf bij elkaar en ga door! En zo zijn er meer bemoedigende boodschappen in de nummers die volgen, Someone Watching Over You is daar een mooi voorbeeld van. Na Prince Of Darkness volgt Liberation Day waarin de zon weer gaat schijnen en de mensen om je heen weer gaan lachen. Can’t Get Over You laat je nog alleen met je herinneringen die je maar niet los kunt laten. Twaalf nummers lang duurt het hele traject om de hoofdpersoon op te beuren en weer te laten leven zoals hij / zij wil. En uiteindelijk komt er weer een nieuwe dag.
Een sterk album, muzikaal lekker afwisselend en tekstueel van grote klasse. Dit is album waar je zeker naar moet gaan luisteren, het zou een gemis zijn als je dit album overslaat.