Wanneer Bob Balch (Fu Manchu), Gary Arce en Bill Stinson (Yawning Man), samen met Tony Reed (Mos Generator) een potje aan het jammen slaan, dan moet daar mooi materiaal uit ontstaan. Dit jamclubje heeft onder de naam Big Scenic Nowhere reeds een aantal (deels) zeer genietbare plaatjes voortgebracht en nu is daar dan het nieuwste werkstuk; The Waydown.
Op zich zijn dit (met deze aanwezige muzikanten) natuurlijk goed uitgevoerde muziekstukken, maar met deze mannen verwacht je ook echt iets. Deze verwachtingen kunnen niet bij ieder nummer waargemaakt worden. Net als vorige releases, bevat ook deze nieuwste weer enkele erg sterke stukken, en een paar toch echt minder boeiende, beetje te veel voortkabbelende nummers, die niet helemaal overkomen; echt heel erg jammer. Als uitvoerende muzikant, of misschien zelfs als publiek bij een live optreden kunnen tracks als Summer Teeth en Bleed On je wellicht behoorlijk meevoeren, maar in de huiskamer maken ze weinig indruk. Zelfs (gast)bijdragen van Reeves Gabrels (The Cure, David Bowie) op gitaar en Per Wiberg (ex-Opeth) en Eliot Lewis (Hall en Oates) op toetsen, kunnen niet altijd de boel helemaal vlot trekken. Bij Surf Western komt die weirde riff de boel trouwens ook net op tijd wakker schudden.
Er is geprobeerd om dit album iets minder het jam-aspect op de voorgrond te laten treden en meer echt nummers te maken. Dit is deels gelukt. Er zijn minder uitschieters qua lengte van nummers, en er lijkt bij ieder nummer een duidelijker centraal thema aanwezig. Nu waren die langere tracks bij vorig werk, juist vaak die stukken die er wat mij betreft heel erg uitsprongen, maar dat is puur een kwestie van smaak natuurlijk. Enkele aanraders; opener The Waydown, met lekker hypnotiserende drive en mooi finale stuk, voorafgegaan door een smakelijke oosters aandoende solo, de wellicht erg zoete, melodieuze symfo ballade Sarah Smile, of BT-OH met heerlijk freaky einde. Waarschijnlijk luister je heel anders naar deze platen als je dit een keer live hebt mogen meemaken, maar ja, hopelijk krijg ik die kans nog eens.