Na het album Everything To Everyone is Bjorn Riis, de leadgitarist van het Noorse Airbag, alweer van de partij met de EP A Fleeting Glimpse met daarop vier nieuwe composities. Een EP waarvan Bjorn aangeeft dat hij met deze muziek terug kon gaan naar zijn muzikale wortels waarmee de EP meteen een hommage is naar die invloeden van weleer. Alle composities zouden ook op een willekeurig album hebben kunnen staan. Ze hebben wel allemaal een knipoog naar Pink Floyd en daar ligt het accent dan ook het meeste op deze EP. BjØrn mocht daarbij ook gebruik maken van zangeres Durga McBroom die alom bekend is als de achtergrondzangeres bij de shows van Pink Floyd. Daarnaast spelen Arild BrØter (Pymlico) en Per Øydir nog een deuntje mee.
In A Voyage To The Sun is wel heel duidelijk dat de inspiratie van BjØrn bij Pink Floyd vandaan komt. Voor een klein gedeelte in het subtiele drumwerk, maar vooral door het gitaarspel van BjØrn zelf. Het karakter van deze instrumentale compositie is licht veranderend naarmate de compositie vordert. Repeterend en hypnotiseren vult BjØrn het decor met zijn gitaarklanken waarbij gaandeweg het geheel wat steviger naar voren komt totdat het terug keert naar een sobere basis van waaruit de psychedelische accenten van het Floydgeluid uit de jaren zeventig het overnemen en de muzikale trip start.
Het karakteristieke ingetogen gitaargeluid krijgt na deze psychedelische ervaring in Summer Meadows weer de overhand. Maar ook hier steekt BjØrn zijn waardering voor David Gilmour niet onder stoelen of banken en laat de gitaar het verhaal vertellen in meerdere lagen die over elkaar en naast elkaar het decor vormen. De beide instrumentale zouden zo aan elkaar geplakt worden hoewel er wel significante verschillen zijn in de uitvoering.
De EP start en sluit met Dark Shadows. Part 1 opent de EP. In een gestaag en rustig tempo weet BjØrn net weer díe snaar te raken waarvan we weten dat vooral hij die weet te vinden. Zijn rustige ingetogen zang wordt hier dus aangevuld met de klanken van Durga McBroom. In het samenspel met de gitaar- en pianoklanken wordt een sereen decor neergezet.
Part 2 ligt uiteindelijk, samen met part 1, het meest in het verlengde van het geluid dat we gewend zijn van BjØrn op zijn solo-albums. Part 2 heeft een lange aanloop en het wordt maar weer eens duidelijk dat deze Noorse progressieve rockmeester precies weet hoe hij de spanning moet opbouwen en geleidelijk toewerkt naar een innemend stuk muziek. Eenvoud siert soms de genialiteit in de muziek en met slechts een paar noten en een stabiele ondersteuning weet BjØrn in Dark Shadows Part 2 je teder te raken in alle vezels in de lijf.
A Fleeting Glimpse is meer dan een tussendoortje. Het is een hommage aan de muzikale wortels van BjØrn Riis waarin sfeer en gevoel de belangrijkste factoren zijn. Dat wordt voornamelijk gecreëerd door de muzikale context waarin de zang een relatief kleine rol lijkt te spelen en de bijdrage van Durga een meerwaarde is in het hele sfeerbeeld.