De vijf composities op Coming Home bevatten alle elementen waardoor Bjørn Riis je weet in te pakken. Melancholiek en emotie staan hierin bovenaan en het is bijna onwerkelijk hoe Bjørn met slechts een minimaal aan gitaarnoten en/of akkoorden je ademloos weet te binden aan zijn muziek en daarbij het verhaal kan vertellen zonder woorden. In Daybreak blijkt zelfs het geluid van de wind te intigreren. Neemt niet weg dat juist het warme en volle stemgeluid van Bjørn een extra dimensie toevoegt. In het oorstrelende Coming Home neemt hij je mee op een golvende emotietrip waarbij zijn gitaarspel glooiend de vormen volgt die hij met zijn verhaal voorspiegelt. De liefdevolle boodschap (en belofte) van zeven minuten bouwt zich in kracht op waarbij hij, ik durf het te zeggen, David Gilmour het nakijken geeft met zijn briljante gitaarspel waarbij iedere noot perfect is geplaatst en gespeeld.
De compositie Drowning die daarop volgt, ligt muzikaal in het verlengde van Coming Home. De toon die gezet wordt is wat spitser dan het eerdere spel, maar de intensie blijft onafgebroken bestaan. In Drowning krijgt Bjørn bijstand van de Noorse zangeres Sichelle Mcmeo Aksum die op de compositie Winter op Forever Comes To An End er al voor zorgde dat de compositie in al zijn breekbaarheid iets extra’s krijgt. Vooral naar het eind wordt het wederom duidelijk hoe ingetogen zang en gitaar fragiel iets moois kunnen laten groeien en floreren.
Tonight’s The Night is met ruim drie minuten een relatief korte compositie. Geheel instrumentaal ligt de focus meer naar de new-age dan naar de progrock. Het gaat hier meer om de beleving van het geheel. Het album sluit tenslotte af met een alternatieve versie van Lullabies In A Car Crash. In deze versie wordt hij bijgestaan door Ole Michael Bjørndal op gitaar. Ten aanzien van het origineel is de compositie gehalveerd qua tijd en klinkt de compositie meer ingetogen dan voorheen, maar blijft boeien.
Kortom Coming Home is een mini-album met een maxi-impact en ik heb daarom, op aanraden van mijn vrouw, besloten om mijn naam binnen de progrockwereld te veranderen in MauRIIS van der Zalm.