Muzikaal is het geluid van Bjørn op deze cd goed terug te voeren naar het geluid van Airbag, maar ik had eigenlijk ook niet anders verwacht. Tekstueel gezien gaat het vooral over verlies en verlaten zijn/worden. De eerste zinsnede in het nummer Stay Calm geeft dat al goed weer: “Did you father give you hell. Did you mother try to break you down. Did they mess up your head….”. Muzikaal weet Bjørn dit in muzikale beelden vorm te geven. Je ontkomt er niet aan bij een solo-album van een gitarist dat dit instrument ook prominent aanwezig is in de composities. Ook op Lullabies In A Car Crash is dat het geval. Het gitaargeluid van Bjørn staat echter altijd in dienst van de compositie. Soms krachtig en richting bombastisch (zoals in Stay Calm en Disappear), maar ettelijke malen ook minimaal (zoals in het oorstrelende Out Of Reach). Slechts een enkele gitaartoon die aanhoudt en je daarmee op het puntje van je stoel laat belanden. Bjørn Riis weet precies hoe hij de spanning kan opbouwen en het verhaal kan vertellen met de muziek als decor en ik zou hem als componist en uitvoerende willen omschrijven als een kruising tussen David Gilmour en Mariusz Duda. Hoewel eerder genoemde nummers barsten van de gevoeligheid en de serene opbouw van muzikale lagen weet Bjørn wel degelijk ook een flinke portie peper in het geheel te mixen in bijvoorbeeld het instrumentale The Chase.
Lullabies In A Car Crash is na het laatste album van Airbag muzikaal geen echte verrassing, maar is wel van eenzelfde uiterst hoge kwaliteit. Bjørn Riis weet zich al zanger goed te profileren met een warme stem en zijn gitaargeluid is subliem. Het is daarbij een prachtige luistercd geworden die de progressieve rockwereld naarstig mag gaan omarmen.