Björn Strid (Soilwork / Night Flight Orchestra): Ik vind dat Dave Mustaine ons wat schuldig is nog

Onlangs kwam het nieuwe album uit van de Zweedse melodic death metal band Soilwork. Een fijn gevarieerd album waarover ik mocht spreken met Björn Strid, die we kennen als vocalist voor Soilwork en tevens van het meer classic rock georiënteerde The Night Flight Orchestra. Op het moment dat ik bezig was met het laatste redactie werk aan dit interview kreeg ik te horen dat gitarist David Andersson was overleden. Volgens het persbericht was het te wijten aan een combinatie van alcohol en mentale ziekte. Wat een naar gevoel geeft het me als ik lees wat  Björn me vertelde over de moeilijke periode waar David tijdens het schrijven van de nummers heen ging. Blijkbaar was die moeilijke periode uiteindelijk uitzichtloos. Ik hoop dat iedereen die dit leest en met dezelfde problemen kampt hulp zoekt, bijvoorbeeld bij  0800-0113, de Zelfmoordlijn of contact opneemt met de huisarts.
Het nieuwe album klinkt nog gevarieerder dan het vorige. Nog meer melodie en nog wat meer invloeden uit de popmuziek. Is dat de invloed van Night Flight Orchestra die doorsijpelt?
Nou, Soilwork en Night Flight Orchestra zijn twee heel verschillende bands, maar natuurlijk neem je een bepaald gevoel van melodie mee naar wat je nog meer doet. Dus ja, wellicht sijpelt er wat van door. Als het gaat om de algemene vibe en de emotionele expressie, is het heel anders voor mij en David Andersson, die met mij in beide bands zit,  maar ik kan je vergelijking wel begrijpen. Als je onze tweede single, Nous Sommes Le Guerre neemt, hebben we de distortion een beetje naar beneden gedraaid waardoor dat iets meer richting een Orchestra melodie gaat. Ik denk echter niet dat mensen dan direct vinden dat het  als een Night Flight Orchestra lied  klinkte.  Alhoewel het zeker een catchy album is, ook al verteld het heel andere verhalen dan Night Flight Orchestra. Het is een album vol furie afwisselend intens en donker maar daarnaast ook heel positief en empowering. Het gaat alle kanten op. Het is een wat progressief, soms heel rechtdoorzee afgewisseld   met  klassieke thrash of heavy metal invloeden. 
 
Ik vind het wel knap hoe het donkere gecombineerd wordt met het meer positieve geluid. Het album komt sowieso heel persoonlijk over.
Dat kan wel kloppen. Het album is anders tot stand gekomen dan anders. Dit keer hebben we, vanwege de pandemie, de opnames verspreid over de tijd, in plaats van de gebruikelijke zes weken constant aan een plaat werken. Hierdoor heeft het wat meer tijd gekregen om te ademen. Elk nummer heeft op deze manier de volledige aandacht gekregen die het verdient. De gedwongen pauze heeft me de kans gegeven om de man te ontdekken die niet altijd op het podium staat. Ik kon me nu op een andere manier verbinden met de muziek. Het album is hierdoor wellicht wat sterker verbonden met mijn emoties. 
 
Het viel me op dat jullie met Övergivenheten net als het vorige album Verkligheten weer een Zweedse titel hebben. Hebben jullie er over gedacht om ook een heel nummer in het Zweeds te schrijven?
Ik denk niet dat we zo ver zullen gaan. We hebben het wel ooit gedaan voor een paar Japanse bonus tracks, maar nee, niet voor een regulier nummer. Het voelt verfrissend om in plaats van een woord te vinden in het Engels dat de lading dekt, een Zweeds woord te kiezen. Övergivenheten is een woord dat heel goed past bij de muziek. Het zit vol van Scandinavische melancholie. Het betekent zoiets als “verlatenheid”. Het is een zeer krachtig woord waar veel mensen zich in zullen herkennen. De angst om verlaten te worden, of iemand of iets te moeten verlaten, is iets waar we allemaal wel eens mee te maken hebben gehad. Soms kan het ook iets positiefs zijn. Ik heb verschillende keren zaken moeten verlaten om tot een positiever punt in mijn leven te komen. Het is nooit makkelijk en dat is dus wat we probeerden te duiden.
 
Naast een nummer met een Zweedse titel, staat er met Nous Somme Le Guerre zelfs eentje op het album met een Franse titel. 
David Andersson (gitarist) schreef dat nummer en die tekst betekent “wij zijn de oorlog”. Het heeft niets te doen met de oorlog in Oekraine. Het nummer is geschreven voor de oorlog begon. David heeft het in dat nummer meer over zijn eigen innerlijke strijd. Hij was in een donkere tijd van zijn leven toen hij veel van de nummers schreef. In die tijd voelde ik me juist heel goed. Doordat we de nummers samen schreven ontstond dus dat eerder genoemde contrast in de nummers tussen het  donkere en het positieve. Die combinatie bleek heel goed te werken.
 
Naast Nightflight Orchestra en Soilwork ben je ook nog actief met de coverband At The Movies en ben je als gast vocalist op veel albums te horen. Wat maakt het zo leuk om in verschillende bands te spelen?
Het is moeilijk om alle emoties en invloeden te kanaliseren via een enkele band. Daar kwam Nightflight Orchestra vandaan. Daarin kon ik me op een andere manier vrij uiten. Dat deed wonderen voor mijn stem ook wat ik weer mee kon nemen naar Soilwork, ook al is het een andere manier van zingen. Ik doe inderdaad ook nog veel sessiewerk, dat is een goede manier om de stembanden te trainen en warm te houden. Daarnaast was dat werk gedurende de pandemie natuurlijk ook een goede manier om financieel het hoofd boven water te houden. Ik neem echter geen werk aan dat geen positieve invloed heeft op mijn vocalen. Het is mooi als ze me voor iets vragen wat een beetje buiten mijn comfort zone ligt en op die manier mijn stem sterker maak. Daarnaast is het ook interessant om met mensen van over de hele wereld te werken en met verschillende soorten muziek. In het begin waren het vooral metal nummers, maar tegenwoordig is het 50-50 verdeeld tussen metal en andere muziek. Dat is wel heel cool.
 
Je stem klinkt heel gevarieerd. Hoe heb je die weten te ontwikkelen? En doe je nog iets bijzonders om je stem te sparen?
Ik heb drie of vier zanglessen gehad in het verleden, de rest is ontstaan door touren, oefenen en experimenteren met mijn stem. Door buiten mijn comfort zone te durven stappen in andere projecten heeft mijn stem kunnen groeien. Het is een interessante reis die maar blijft doorgaan en daar ben ik dankbaar voor. Mijn stem spaar ik juist door ermee te zingen, wat wellicht wat vreemd klinkt. Maar het is als het voorkomen dat je spieren koud worden door ze te blijven gebruiken.
 
Staan er nog bands op je bucketlist waarmee je zou samen willen werken?
Jazeker. Eén van mijn favoriete bands is New Model Army. Hun zanger Justin Sullivan, heeft gezongen op een Soilwork album en ik zou graag ook op een album van hem meezingen. Dat zou geweldig zijn.
 
Kunnen we nog meer verwachten van At The Movies?
Tja… We willen nog wel eens een keertje een nieuw album maken. Het vorige is iets van 15 jaar geleden… We hebben destijds wel veel plezier gehad met de opnames daarvan, maar hebben momenteel simpel te weinig tijd om er nog eentje op te nemen. We hebben er wel over gesproken en wilden ons met dat nieuwe album qua covers niet beperken tot een specifiek decennium. Dus, misschien, als we het wat minder druk hebben komt dat album er ooit.
 
Je stem klinkt heel gevarieerd. Hoe heb je die weten te ontwikkelen? En doe je nog iets bijzonders om je stem te sparen?
Ik heb drie of vier zanglessen gehad in het verleden, de rest is ontstaan door touren, oefenen en experimenteren met mijn stem. Door buiten mijn comfort zone te durven stappen in andere projecten heeft mijn stem kunnen groeien. Het is een interessante reis die maar blijft doorgaan en daar ben ik dankbaar voor. Mijn stem spaar ik juist door ermee te zingen, wat wellicht wat vreemd klinkt. Maar het is als het voorkomen dat je spieren koud worden door ze te blijven gebruiken.
 
Hoe was het voor jullie toen drummer Dirk Verbeuren de band verliet voor Megadeth? En hebben jullie nog contact?
We gunden hem die kans. We hebben toevallig pas nog email contact gehad. Ik probeer ons op een Megadeth tour te krijgen, dat zou zo cool zijn. Ik vind dat Dave Mustaine ons wat schuldig is nog, haha.