Bjørn Berge – Who Else?

Who Else? is eigenlijk twee keer opgenomen. Bjørn Berge had al een reeks bluesalbums op zijn naam staan met vooral akoestische versies. Daarbij live en in de studio regelmatig covers, waarbij hij net zo makkelijk Robert Johnson of Joe South (“Hush”, vooral bekend van Deep Purple) als Morphine en Motörhead aanpakte. Behoorlijk stevig op zijn tijd, maar niettemin akoestische blues. In 2014 was het volgende album bijna klaar toen hij werd gevraagd voor de folkrockband Vamp. Het spelen met een elektrische band leidde tot het loslaten van de akoestische blues en dus begon Berge opnieuw met opnemen. Who Else? is daarvan het resultaat.
Geen covers deze ronde en een band met onder andere Vamp-collega Odin Staveland op drums en bassist (en engineer van dit album) Kjetil Ulland. De invloed van Morphine is overigens nog steeds niet ver weg. Opener Monkey Shop doet in niet geringe mate aan die band denken denken en op andere tracks is de invloed ook regelmatig aanwezig.
Zo’n elektrische band geeft je natuurlijk heel wat meer mogelijkheden qua arrangementen. Toch hebben Berge en consorten het bescheiden gehouden. De drums zijn vaak heel basic gehouden, maar de baspartijen zijn speels en inventief en leggen daarmee een goede basis voor het gitaarspel van Berge. Dat gitaarspel is aanzienlijk anders dan op voorgaande albums. Logisch, wanneer je van solo akoestische gitaar naar elektrische (slide-)gitaar in een band gaat. Omdat Ulland veelal de melodie neerlegt met vrij dominant basspel heeft Berge ook de ruimte voor aankleding met elektrische gitaar. Luister maar eens naar Bitter Sweet. Berge is vrijwel het hele nummer min of meer aan het soleren.
Het is een goede keuze geweest om de arrangementen klein te houden. Het maakt dat Berge’s prachtige, donkere stem goed tot zijn recht komt. Er zitten snellere en wat uitbundiger tracks tussen zoals “Speed Of Light” en dat is prima voor de variatie, maar dat prachtige stemgeluid moet meteen veel ruimte inleveren.
Who Else? bevat negen tracks van samen net iets meer dan een half uur. Dat is aan de korte kant, maar liever dat dan een album vol vullers. Als er iets op aan te merken is, is dat de echte uitschieters een beetje ontbreken. Tegelijkertijd is het niveau consistent hoog, dus een drama is dat niet. Who Else? is een prachtalbum voor iedereen wiens bluesrock niet altijd op vol volume hoeft te zijn.
 

Bjørn Berge op Facebook