Black Djangos is een band met een bijzonder origineel geluid. Een band die ook visueel staat als een huis. Met een splinternieuw album in aantocht vonden we het een perfect moment de band beter te leren kennen. Daarvoor spraken we met zanger/gitarist Robert en drummer Dominik.
De band begon zo’n vijf jaar geleden toen Robert met bas- en toetsen- en thereminspeler Ben samen begon te werken. Iets wat Robert al lang wilde. Toen die uit zijn andere band stapte aarzelde Robert geen seconde: ‘’Ik heb hem gelijk aan zijn vestje getrokken van… Hé, wij moeten samen nou echt even iets gaan doen’’. Het tweetal was al langer bevriend en jamde al samen. Zoals Robert verwoord: ‘’We kunnen gewoon lezen en schrijven met elkaar muzikaal.”
Ze bedachten wat ze precies samen wilde gaan doen. Even was er sprake van dat Ben viool of contrabas zou gaan spelen, maar Robert stelde voor dat Ben toetsen zou gaan doen. De linkerhand de bas, de rechterhand de keys. Een uitdaging die Ben wel beviel en nodig heeft. Daarna begon de zoektocht naar een drummer en kwamen ze bij Dominik uit.
Dominik studeerde eerder drums aan het conservatorium en speelde in wat andere bands waaronder de nu van TV bekende Spice Girls tributeband Totally Spice. Ook heeft hij een eigen opname-studio waar hij opnames maakt voor verschillende bands, folkzangers, Soundcloud rappers et cetera. Bovendien is hij ook nog drumleraar. Dominik: “Ik ben een beetje zo’n ZZP-muzikant die van alles doet. We zijn volgens mij via een opdrachtgever die we allebei hadden, met elkaar in contact gekomen. We zijn we een keertje samen gaan repeteren in mijn thuisstudio. Het klikte muzikaal meteen heel erg goed.”
Robert vertelde Dominik dat hij surfmuziek wilde maken. Dominik vond dat best, maar wist eigenlijk niet precies wat dat inhield. “Wat ik er heel leuk aan vind, is dat als je niet zo goed een idee hebt wat een stijl eigenlijk inhoudt, je wat sneller crossover dingen maakt. Dan breng je er wat andere invloeden in, die er misschien eerder niet in zaten. Zo wordt het muzikaal ook wat breder dan een puur surfbandje.”
Die toevoeging van Dominik aan de band was in die zin volgens Robert ook wel een mooie duw in de rug. “Vroeger maakten we altijd grapjes in de zin van: ‘als we een drummer vinden met een oefenruimte en een bandbus, dan is die aangenomen’. En die hebben we nou. Bandbus, studio, locatie voor repeteren. Dat maakt het voor een band veel makkelijker, ook om te gaan repeteren. Je bent niet meer afhankelijk van een plek die je misschien moet huren, dus dat geld kan je in een potje stoppen om dingen te doen. Om je band vooruit te helpen. En je kan makkelijker met elkaar afspreken wanneer je dat gaat doen. Dus je bent veel flexibeler en hebt gelijk een betere basis om vooruit te komen.”
SURFROCK
Samen gingen ze liedjes schrijven en had alleen Robert een idee van wat surf is. Ze kwamen er vrij snel achter dat ze misschien helemaal geen pure surfband waren en niet alleen omdat Robert zingt, terwijl surfrock meestal puur instrumentaal is. In het begin werd dan gesproken van psychedelic surfrock. Nu de surf steeds meer is losgelaten noemen ze het gewoon psychedelic rock. Dat werken aan nummers en opnames maken kan mooi allemaal in de chalet die Dominik in zijn tuin heeft gebouwd. Met die luxe kan het best zijn dat een repetitie een dag duurt. “Het begint al bijna een tweede huis te worden,” zegt Robert.
Het is heel fijn voor het opnameproces dat je gewoon de tijd kan nemen. Dominik: “We kunnen gewoon een week nemen voor het opnameproces. Dan gaan we een dagje opbouwen, alles bekabelen, soundchecken. Daar ben je eigenlijk al een halve dag mee kwijt of zo. En dan begin je langzaam op te nemen. Het is dan heel fijn dat het je eigen ruimte is zodat je steeds kan blijven arrangeren. Dingen veranderen die nog niet helemaal goed zijn. Je kan gewoon opnemend die liedjes echt uitwerken totdat ze heel goed zijn. Ik denk dat we twee keer een weekje of zo hebben gezeten om op te nemen met de hele band. En dan hebben we daarna nog los regelmatig zangsessies gedaan. Waar gewoon wij twee zaten, ik als producer en Robert als zanger. We konden daar nog eindeloos aan de zangpartijen zitten werken totdat we daar helemaal blij mee waren zijn. Normaal als je een studio huurt tikt de klok en je betaalt iedere uur 60, 70, misschien 80 euro al. Dan moet je jezelf heel goed voorbereiden en moet het eigenlijk het er liefst allemaal in één keer opstaan.’’
CONCEPTALBUM
Dat alles gaf de band de mogelijkheid een echt conceptalbum te maken. Er werden een hoop soundscapes opgenomen, spoken word performances eroverheen. Dominic: “Die inspiratie kwam van An American Prayer van The Doors. Daar heb je ook heel veel soundscapes en dan weer een liedje. Dat soort dingen hebben we ook veel kunnen doen en allemaal zelf opgenomen.”
Allerlei instrumenten werden er bijgehaald van viool tot accordeon, koffers met wereldwinkel instrumenten, rammelaars, krakende deuren en stoelen, muziekdoosjes et cetera. Er werd zelfs nog de hulp ingeroepen van wat nichtjes om wat schreeuwen op te nemen.
Al dat creatiefs zal live als sample worden gespeeld. Die elementen zijn nu eenmaal ook heel belangrijk want de shows van de band zijn live ook heel theatraal. De EP die de band een paar jaar geleden uitbracht was nog gewoon een verzameling van hun eerste vijf liedjes, maar het nieuwe album is een heus conceptalbum. Het album heet Circus of Insanity, dat zegt genoeg over het concept. Het gaat over een circus van rariteiten en er komen verschillende horror elementen voorbij zoals een draaiorgeltje, schreeuwende kinderen, UFO’s, geestverschijningen, een monsterclown. Er is dus een centraal thema, maar niet één lineair verhaal. Daarom hoeven de nummers live niet per se in de volgorde van het album worden gebracht. Dominik: “Wij spelen het niet per se in de volgorde van het album. We hebben wel wat van die soundscapes die bij een liedje horen dus daar beginnen we wel mee. Maar we kunnen de nummers prima door elkaar gooien. Bepaalde liedjes zijn ook wel meer voor het begin of meer voor het einde. We zijn vrij om elke show ook anders in te vullen. We spelen niet gewoon het album van A tot Z en elke show is anders.”
VISUEEL
Dat concept komt ook helemaal terug in het artwork van Wouter van Empel. Deze tweeëntwintig jarige kunstenaar begreep het concept prima. Dominik: ‘’We zijn met hem samen gaan zitten en hebben het hele concept uitgelegd. Zowel qua sfeer en qua stijl als ook wat inhoudelijker over het circus, dus bijvoorbeeld dat er een horrorclown en aliens en UFO’s in voorkomen. Toen hebben we hem de demoversies van de opnames toegestuurd zodat hij ook naar de muziek kon luisteren en dat mee kon nemen in de inspiratie. Toen kwam hij met het eerste concept, waar we nog een beetje aan hebben zitten vijlen.’’
Het visuele aspect is ook heel belangrijk voor de band, dat zie je terug aan hoe ook de kleurenstelling van zwart en rood op alle plekken van het album terugkomt.
Dominik: ‘’Ik vond het wel belangrijk dat dat echt aansluit bij elkaar. Dat je niet gewoon de muziek hebt en een tracklist ofzo. Maar dat dat gewoon meekomt in die sfeer.
Het is toch wel een beetje een totaalpakket vind ik. Wij staan ook niet voor niets in een pak op het podium. Ik in een zwart pak en Ben komt in een rood pak. En er komt wat oog make-up bij kijken.”
Robert : “Het is ook een beetje één kunstwerk. Het gehele product, wij als band, de platenhoes en alles wat er omheen is. Er hangt iets omheen wat je wil uitdragen. Omdat het ook duidelijker is, hopelijk dan, voor mensen wat ze in huis halen. Dat ze aan het artwork kunnen zien wat voor soort band we zijn.”
Na dit nieuwe album rust de band niet op hun lauweren maar zijn ze gewoon alweer bezig met het maken van nieuwe nummers.
Wil je ze live zien en horen? Op 6 september is de albumpresentatie in de Pul, Uden met o.a. Splinter!
Foto’s: Willem Wouterse