De eerste 11 jaar van Black Sabbath waren qua line-up consistent. Deze legendarische line-up, bestaande uit Tony Iommi, Ozzy Osbourne, Geezer Butler en Bill Ward, hebben Black Sabbath op de kaart gezet als grootvaders van de heavy metal en het subgenre doom metal. Ozzy werd vervangen door Ronnie James Dio en na twee albums verliet hij de band. Het zou nog een paar zangers duren voordat Tony Martin de zang voor Black Sabbath zou verzorgen. Ondanks dat er vaak een discussie ontstaat tussen Sabbath fans die Ozzy of Dio een betere zanger vinden, heeft de Tony Martin periode mij altijd het meest geboeid.
In 1987 verscheen het eerste album met Tony Martin. The Eternal Idol werd origineel opgenomen met Ray Gillen als zanger, heropgenomen en uitgebracht met de vocalen van Martin. Hoewel ik Gillen ook geschikt vond voor de rol als zanger van Black Sabbath, hebben de vocalen van Martin mij overtuigd van het album. Overigens is dit album niet te vinden in deze Tony Martin-era Sabbath box set. Dit komt waarschijnlijk omdat het album origineel op Vertigo is uitgebracht en de vier albums in deze set op I.R.S.
Dat deze box set uberhaupt bestaat mag al een wonder zijn. Jarenlang was dit de ultieme droom van Sabbath fans. Originele persingen van Headless Cross, Tyr, Cross Purposes en Forbidden kosten meerdere fortuinen. Nu zijn ze weer beschikbaar voor het grote publiek en kunnen generaties fans die deze albums ze nog niet kennen, ze voor het eerst ontdekken. Ik roep het al jaren, Headless Cross is mijn favoriete Black Sabbath plaat en het enige album wat ik al had uit deze set (op CD welliswaar). De nieuwe remaster van Headless Cross is in ieder geval een goed teken voor de rest van de set. Geen overmatig gebruik van compressie, vocalen die er met volle kracht uitspringen, drums die niet klinken alsof ze in een zeecontainer zijn opgenomen, lekker gitaarwerk van Iommi wat er minstens zo mooi uitspringt en een bass die het geheel samenbrengt.
Mijn kennismaking met de Tony Martin albums van Black Sabbath was het album Tyr. Deze box set is overigens vernoemd naar album opener Anno Mundi. Bij het zien van de titel en album hoes zou je een concept album over Noorse mythologie verwachten. Echter is dit ontkracht door bassist Neil Murray. De teksten zijn volledig geschreven door Tony Martin en had een totaal ander thema dan Headless Cross. Alhoewel het album origineel Satanic Verses zou gaan heten, was het de bedoeling dat de teksten minder over de duivel zou gaan. De meningen over dit album zijn dan ook erg verdeeld. Echter verbaast me dit niets, dit is namelijk allesbehalve een typisch Black Sabbath album. Ondanks dit alles, ben ik van mening dat dit het beste album in de box set is. Sterke teksten, die door een ontzettend getalenteerde band instrumentaal worden versterkt.
En toen was Ronnie James Dio ineens terug. Drummer Cozy Powell brak zijn heup en werd vervangen door Vinny Appice. De rest van de line-up bestond uit Ronnie James Dio, Tony Iommi en Geezer Butler, de Mob Rules line-up van Black Sabbath. Waarom Tony Martin niet op dit album heeft gezongen durf ik niet te zeggen, hij zou er in mijn ogen erg geschikt voor zijn geweest. Nadat het contract van Dio verliep, viel Judas Priest zanger Rob Halford in gedurende de Dehumanizer tour.
In 1994 verscheen het vierde album met Tony Martin als zanger. Een van de meest ondergewaardeerde albums in de Black Sabbath discografie. Alhoewel de teksten wellicht niet zo sterk zijn als de teksten van Headless Cross of Tyr, maakt de band dat meer dan goed door onder andere heerlijke riffs. Overigens had ik maar als the graag bij de Cross Purposes tour willen zijn, zeker na het zien van de live bootleg die ik heb, opgenomen in Moskou. Uit de Cross Purposes periode bestaan er sowieso enkele bootlegs, het is zonde dat deze opnames niet voor de box set zijn gebruikt. Nu begreep ik dat dit iets met rechten te maken had, al stelt het wel teleur dat de set geen bonus tracks bevat (op een enkele bonus track, enkel op CD, na dan).
Naast mijn favoriete Black Sabbath album, bestaat deze set ook uit een album wat nooit echt mijn interesse heeft op kunnen wekken. Wellicht deels te danken aan de originele mix, die me eerder pijn aan de oren bezorgde dan luisterplezier. Het album opent met wellicht het zwakste Black Sabbath nummer, Illusion of Power. Zonde, aangezien dit album is opgenomen door de Tyr line-up van de band. Eerlijk is eerlijk, de nieuwe remix brengt verbetering in het album. De vocalen zijn beter te horen en de instrumenten klinken minder dof. Sommige nummers, Get a Grip bijvoorbeeld, vielen nu wel in de smaak. Met name Sick and Tired wist me te overtuigen om na de eerste luisterbeurt van de remix, het album vaker te draaien. Een favoriet zal het niet snel worden, echter heb ik het album nu goed kunnen (her)ontdekken.
Dit is de makkelijkste manier om aan dit viertal Black Sabbath album te komen. De grote vraag is natuurlijk of deze box set het wachten waard was en natuurlijk of je waar voor je geld krijgt. Het was het wachten sowieso waard, de nieuwe mixen klinken erg goed. Ik durf te wedden dat ze beter klinken dan de originele versies. Qua bonus materiaal ben ik echter wel teleurgesteld, het was voordat ik de box set zelf kocht al bekend dat ik met mijn LP set geen bonus tracks zou krijgen, toch is dat erg jammer. Daarnaast begrijp ik niet waarom de box set zich op een incompleet deel van de discografie focust (naast het argument van rechten die bij Vertigo liggen natuurlijk). Een I.R.S. era box set zou ik persoonlijk logischer hebben gevonden, aangezien Dehumanizer na Tyr en twee jaar voor het uitkomen van Cross Purposes is uitgebracht. Dat gezegd hebbende is de set zeker de moeite waard. Deze albums verdienen het gehoord te worden en hebben nu de liefde gekregen die ze verdienen.
