Een bijzondere avond in 013. De zanger die we vanavond als headliner mogen begroeten staat normaal in nog grotere zalen met zijn andere band. Welke band is wel duidelijk door de vele T-shirts die we, gedragen door de overwegend oudere bezoekers kunnen bespeuren.
Aan Black Smoke Trigger de moeilijke taak het publiek op te warmen. Niet eenvoudig omdat deze band maar weinig bekendheid geniet in ons land en eigenlijk iedereen voor de headliner komt. Toch is de opkomst al redelijk goed. Deels natuurlijk omdat mensen alvast een goede plek willen hebben bij de ster van vanavond, maar toch zie ik na hun optreden mensen van de eerste rijen wat naar achteren verdwijnen. Kortom, er zijn zeker liefhebbers van de redelijk doorsnee hardrock van deze Nieuw-Zeelandse band. De vocalist heeft zeker een goede stem en de muzikaliteit en podiumpresentatie van de heren is prima in orde. Het klinkt alleen allemaal niet spannend genoeg om echt te vlammen of te boeien. De single, The Way Down, van het aankomende album laat ook niet horen dat daar veel verandering in zal gaan komen. Solide, maar niet meer dan dat.
Het is intussen echt goed druk geworden in de zaal als Bruce Dickinson zijn gezicht op het podium laat zien. De opwinding van de fans om de iconische frontman van de immens populaire heavy metal band Iron Maiden in een relatief kleine zaal te zien is bijna voelbaar. Zijn bekende woorden “Scream for me Tilburg’’ verhogen dat gevoel nog eens.
Bruce heeft een enorm sterke band meegenomen. Zo vallen Italiaanse keytar speler Mistheria en bassiste Tanya O’Callaghan (die ik eerder zag bij Whitesnake) erg op. Het zijn topmuzikanten die energiek over het podium bewegen. De band krijgt ook zeker hun momenten in de spotlight. Er zijn redelijk wat passages waarbij Bruce een pasje naar achteren doet om gitaar- en drumsolo’s te laten horen. Misschien is dat omdat Bruce naar eigen zeggen een virale keelinfectie heeft en wat rust nodig heeft? Van die infectie is echter weinig te horen. De veelzijdige stem van de Brit klinkt nog steeds imponerend en de hoge noten worden gewoon gehaald. Zijn praatjes tussen de nummers zijn vermakelijk, inclusief mijmeringen over momenten in een Amsterdamse koffieshop.
We waren best onder de indruk van het laatste solo album, The Mandrake Project en waren benieuwd hoe die nummers live zouden klinken. Daar worden we een beetje in teleurgesteld. Slechts een klein aantal nummers van dat album komt voorbij, waaronder gelukkig persoonlijke favoriet Resurrection Men. Er wordt geput uit de volledige Dickinson discografie zoals The Chemical Wedding, Accident Of Birth en Balls To Picasso. Van dat laatstgenoemde album komt Tears Of The Dragon voorbij, inclusief gitaarintro op een 12-snarige gitaar. Bruce legt even wat extra druk op de gitarist door te zeggen dat dat 12 zaken zijn waarop het mis kan gaan. Gelukkig wordt het nummer perfect gebracht.
Met dit optreden laat Bruce zien dat, ondanks zijn pensioengerechtigde leeftijd er nog genoeg vuur in de man zit en hij nog steeds tot de absolute top van de metal vocalisten behoort.
Foto’s: Charlotte Grips
[
