De lezers die Black Stone Cherry al een warm hart toedragen, kunnen deze review terzijde leggen en meteen het album kopen, want het achtste album Screamin’ At The Sky is een juweel dat in de beste traditie van de band is geschreven en opgenomen.
Lezers die BSC wat minder goed kennen, mogen kennismaken met een band die onvervalste (Amerikaanse) rock maken met een fikse knipoog en twist naar de southern rock. Het album is een vervolg op het uitstekend ontvangen album The Human Condition uit 2020. In de tussentijd bracht de band nog even het livealbum Live From The Royal Albert Hall…Y’All uit in 2022 en werd er tijdens de tour hevig nieuw materiaal geschreven. Inmiddels zijn er drie singles van het album uitgebracht. Out Of Pocket was het eerste wapenfeit en de luisteraar kan hier meteen kennismaken met de nieuwe bassist Steve Jewell die voor het eerst op een studioalbum, naast zanger Chris Robertson, gitarist Ben Wells en drummer John-Fred Young, te horen is. De oplettende lezer weet echter dat Steve op het live-album reeds de baspartijen voor zijn rekening had genomen. Out Of Pocket is een typisch BSC-compositie. In de coupletten is de rock enigszins ingehouden neergezet, maar deze werken steeds toe naar een krachtig refrein. Het is ook meteen de compositie waarin het basspel van Steve prominent naar voren is gehaald. In de andere twee singles Nervous en When The Pain Comes laat BSC een vertrouwd geluid horen in twee composities die lekker grooven en precies goed opgebouwd zijn. Dat komt zeker terug in het titelnummer Screamin’ At The Sky waar de elementen uit de southern rock lekker vet zijn ingebakken. BSC weet hoe ze een dijk van een riff in de basis kunnen neerzetten van waaruit er gewerkt wordt naar aantrekkelijke melodieën waarbij het wat rauwe stemgeluid van Chris Robertson mooi tot zijn recht komt.
Drummer John-Fred Young heeft altijd al tot de verbeelding gespeeld bij mij met zijn energieke vorm/stijl van drummen. Dat komt zeker mooi tot uiting in R.O.A.R. en The Mess You Made. Daartussen zit Smile, World dat niet als single naar voren is gezet, maar wel een ‘fan-video’ heeft waarin diverse beelden van fans te zien zijn vanuit de diverse vormen van sociale media (vooral instagram). In Smile, World grijpt BSC sterk terug op het oude rockende geluid. Steeds krijg ik namelijk de melodie van Cheapter To Drink Alone van het album Kentucky uit 2016 in mijn hoofd.
De verrassende accenten op het album zijn naar het eind te vinden. Who Are You is daar een voorbeeld van en het ‘lieflijke’ Here To The Hopeless is zo’n evergreen die in deze tijd geschreven is. Rijdend door het veld in een cabriolet met de wind in de haren is dit de ideale compositie om dan keihard te beluisteren. Vol passie en emotie. De afsluiter You Can Have It All heeft ook die emotievibe maar dan in een meer ruigere vorm. Een compositie die tekstueel een lans breekt voor het hebben van dromen. In een maatschappij waarin de zorgen lijken te overheersen, komt BSC met de les dat je mag gaan om je dromen te verwezenlijken. We zijn niet perfect maar we hebben wel degelijk wat in onze mars om ervoor te zorgen dat we iets bereiken wat we fijn vinden.
Een mooie afsluiter van een heerlijk album in de beste Black Stone Cherrytraditie. De twaalf nieuwe composities klinken zoals je/ik van de band mag verwachten. Het is een vervolg op vele mooie studieoalbums, waarbij de band voor Screamin’ At The Sky de (southern) rock als uitvalsbasis heeft genomen.