Verlies, verbroken relaties en een hoofdpersoon die vervloekt is. De hoofdpersoon die ons door het verhaal meeneemt is een soort van duivel die per nummer van gedaante wisselt. Iemand die anderen pijn doet, maar wel iemand die er zich terdege bewust van is dat hij dit doet. Hij is gebonden aan de liefde die hij voelt, maar ook aan de destructie die hij teweeg brengt. De ingrediënten van The Cleft Serpent zijn donkerder dan het diepste zwart. De muziek klinkt echter gevaarlijk mooi. De darkwave die Black Tape For A Blue Girl normaal gebruikt wordt ingewisseld door melancholisch neoklassiek. Aangevuld met cello (gespeeld door Henrik Meierkord) en de zang van Jon DeRosa lijkt de muziek regelmatig op Dead Can Dance. Vooral Jon raakt regelmatig dezelfde snaar als Brendan Perry (DCD). Wel klinkt Jon breekbaarder en niet zo vol als het grote voorbeeld. Het past prima bij de sfeer die Sam Rosenthal, de drijvende kracht achter deze band, wil schetsen. Voor de liefhebbers van de genoemde genres, bands en melancholie met een duistere ondertoon is The Cleft Serpent een absolute aanrader.
Black Tape For A Blue Girl bandcamp
Black Tape For A Blue Girl – The Cleft Serpent
303
vorig bericht