Blackberry Smoke – Find A Light

Inmiddels is Blackberry Smoke een gevestigde naam in de southern rock. Deels omdat de eerdere generatie bands zo langzamerhand afscheid genomen heeft, maar deels ook omdat ze al jaren een goed niveau halen en bovendien een gedegen livereputatie hebben opgebouwd. Hun mix van Lynyrd Skynyrd en The Black Crowes spreekt liefhebbers van het genre aan, evenals grote groepen daarbuiten.
Toch zijn hun studioalbums wat wisselend. De songs hebben kop en staart en ondanks dat er zelden lange tracks tussen zitten worden netjes alle southern-rockelementen afgevinkt. Het probleem zit ‘m vooral in dat ‘netjes’. Kijk, dat Blackberry Smoke niets nieuws doet is ze te vergeven. Er is een grote groep die spontaan begint te kwijlen bij een goeie bak southern rock – ik hoor daar ook bij – en die wordt prima bediend door de band. Maar zo nu en dan is het verschil tussen wat ze live brengen en wat er op de plaat terechtkomt net wat te groot.
De band, met zanger, gitarist en voornaamste songwriter Charlie Starr, nam bij Like An Arrow de productie voor eigen rekening en voor mijn gevoel namen ze daarin net iets te veel gas terug. Gelukkig is het basisniveau hoog bij Blackberry Smoke en bleef er een prima album over, maar ik had graag iets meer energie gehoord.
Blijkbaar vonden ze dat zelf ook, want op Find A Light wordt een stuk steviger van leer getrokken en heeft het geluid meer diepte – en zit het daarmee dichter bij het livegeluid van de band. Voor het merendeel zijn de dertien tracks mid-tempo rcokers, precies zoals je dat verwacht. Een fijne, beukende gitaarriff, refreintje-coupletje-refreintje en meestal een gitaarsolo. Voorspelbaar? Vast wel, maar het wordt in de southern rock zelden zo goed gedaan als door deze heren.
Desondanks zijn ze niet eenkennig en verkennen ze na het stevige begin ook paden die misschien iets minder voor de hand liggen. En juist dat maakt dat Find A Light een plaat is die de volledige 53 minuten blijft boeien. I’ve Got This Song is bijvoorbeeld een trage countryballad, deels akoestisch en met een fiddlesolo. Best Seat In The House heeft een fijne Tom Petty-feel. Dat vonden ze zelf ook toen ze de track in de studio na de opname beluisterden. Die avond kwam het bericht dat Petty gestorven was… Ze schijnen getwijfeld te hebben of het nummer wel op de plaat moest komen. Ik ben blij dat ze dat uiteindelijk wel gedaan hebben.
I’ll Keep Ramblin is de enige track die boven de vijf minuten komt. Dat is vooral dankzij het middenstuk waar Starr met twee uitbundige gospelzangeressen de show steelt. De song die nog het meest van het ‘normale’ geluid afwijkt is Let Me Down Easy, een countryduet met Amanda Shires. Zij was onlangs nog te horen op het Accomplice One-album van Tommy Emmanuel. Afsluiter Mother Mountain, met akoestische gitaren, vocale harmonieën en alleen conga’s als percussie, doet heel sterk aan Crosby, Stills, Nash & Young denken.
Gaandeweg het album is Blackberry Smoke verder van het pad afgeweken dan anders. Dat het desalniettemin meer als een eenheid voelt, met songs die samen echt een album vormen, is des te knapper.

Blackberry Smoke website