Blackberry Smoke – Honest Southern Music at its best

Blackberry Smoke timmert aardig aan de weg. Vorig jaar kwam er een live album uit en in februari van dit jaar verscheen het nieuwe studio-album ‘Holding All The Roses.’ En in de tijd daartussen zijn de heren vooral op pad. En Europa wordt niet overgeslagen. Op 1 november spelen de heren uit Atlanta, Georgia in Paradiso. Tussen het eten en de soundcheck door heeft de markante frontman Charlie Starr even tijd voor Rockportaal.
Bedankt voor je tijd, Charlie. Momenteel zijn jullie aan het toeren. Hoe gaat het tot nu toe? 
Geweldig. Hier worden we blij van. Dit is waar we het voor doen. We zijn al een tijd onderweg. Paar dagen geleden waren we nog in Zweden, in Stockholm en Lund, om precies te zijn. We kijken erg uit naar de show van vanavond. Amsterdam is een te gekke stad en het is altijd leuk om in Paradiso op te treden.
Als ik me goed herinner stonden jullie vijf jaar geleden in de kleine zaal. 
Ja, klopt. We stonden toen boven in de kleine zaal. Ik weet het nog heel goed. Er waren weinig mensen. Vanavond hopelijk meer, hahaha!
Jullie hebben begin dit jaar jullie nieuwe album ‘Holding All The Roses’ uitgebracht. Vertel eens wat over de titel. 
Het album is vernoemd naar het gelijknamige nummer dat op het album staat. Het gaat om de underdog. Of dat nou in het leven is, of in muziek of voor mijn part racen. Het gaat over de underdog, de kleine jongen. We zien onszelf een beetje als underdog. Wellicht komt het daar vandaan. Het is verder geen thema voor het album. Het nummer is tevens de titel van het album, meer niet.
Holding All The Roses klinkt anders dan de voorgaande albums. Is dat bewust gedaan? 
Absoluut. We kiezen ervoor om op elk album anders uit de hoek te komen. Daardoor houden we het interessant voor ons én voor de fans. We willen niet keer op keer dezelfde plaat maken. Kijk, sommige mensen houden er niet van, sommigen wel. Wij in ieder geval wel. Wij moeten in eerste instantie blij zijn met het eindproduct. Veel mensen haken of omdat niet klinkt als op bijvoorbeeld Little Piece Of Dixie of The Whippoorwhill. Ok, jammer, maar het is niet anders. We proberen ook in zekere zin nieuwe stijlen te ontwikkelen.Over het algemeen klinkt het herkenbaar maar we proberen wel wat van de gebaande paden af te wijken. Het houdt het boeiend en ik vind dat je als band op muzikaal vlak moet groeien. Als alles bij het oude blijft sta je in feite stil. AC/DC is de enige band die keer op keer dezelfde soort plaat kan maken. Zij willen dat en de fans willen dat. De fans willen niets anders dan wat de stijl die ze van hen gewend zijn.
Het valt me op dat op jullie nieuwe album (Holding all The Roses) alle nummers door jou geschreven zijn terwijl dat in het verleden soms anders is geweest. Hoe zit dat?
Over het algemeen ben ik verantwoordelijk voor de teksten. Als er staat dat de teksten geschreven zijn door bijvoorbeeld Blackberry Smoke dan komt het vaak in de praktijk neer op mij. Voor wat betreft de muziek hebben we in het verleden wel samengewerkt maar het blijft voornamelijk mijn werk. Een en ander gaat wel in overleg. Als er nummer af zijn dan brengen we ze ter sprake. We kijken wat er dan aan scheelt. Is dit op deze manier goed? Is er een solo nodig, moet er ergens een bridge tussen, dat soort elementen worden besproken. Ik ben daar de leidende figuur in, zoals ik al zei, dat is altijd mijn werk geweest.
Holding All The Roses is door niemand minder dan Brendan O’ Brien geproduceerd. Hoe is de samenwerking met hem tot stand gekomen? 
We wilden al heel lang met hem samenwerken. We hebben hem op een gegeven moment benaderd. Heel lastig was dat niet aangezien hij een vriend is van veel van onze fans. Het is eigenlijk heel simpel gegaan. Hij kwam naar onze show in Los Angeles en we raakten aan de praat. En het idee om samen in zee te gaan was snel geboren. Hij is een geweldige kerel en een fantastische producer.
Hadden jullie verwacht met hem in zee te kunnen gaan? 
Verwacht, nee. We wilden het al heel lang maar we hadden het niet verwacht. Hij heeft een heel druk schema dus we konden nooit samenkomen. We wilden hem eigenlijk al strikken voor The Whippoorwill (de voorganger van Holding All The Roses) maar hij was druk bezig met een album voor Bruce Springsteen. Uiteindelijk is het gelukt om een samenwerking in gang te zetten en het heeft erg goed uitgepakt. Of er nog meer volgt weet ik niet, hij is erg druk en wij hebben het ook behoorlijk druk.
Het is me opgevallen dat elk album bij een ander label is uitgebracht. Hoe zit dat? 
Ze kapten ermee. Het heeft niets te maken met Blackberry Smoke maar ja, het zijn onafhankelijke labels en dat is nu eenmaal riskant. Ze komen en ze gaan. We hebben ook pech gehad in sommige gevallen. Een kerel hield er nog wat andere illegale activiteiten op na en moest de gevangenis in en bij Zac Brown’s label ging het ook niet helemaal als we ons voorgesteld hadden. Hij is een succesvolle artiest die het al druk zat heeft. Het is moeilijk om daarnaast ook nog een label te runnen. Rounder (het huidige label) is stabiel. We zijn ook tevreden met Earache Records (het label in Europa). Het is duidelijk dat zij heel goed weten waar ze mee bezig zijn.
Het is frappant dat juist nu jullie Zac Brown’s label hebben verlaten, jullie op nummer één in de Country hitlijsten staan. Hoe komt dat? 
Ik heb geen idee. Het is gebleken dat veel country fans onze muziek mooi vinden maar ik weet niet waarom. Ik wou dat ik het antwoord had maar helaas. We zijn een rock ‘n’ roll band maar onze stijl varieert nogal vandaar dat er een gevarieerd publiek op afkomt.
Hoe zijn jullie op de naam Blackberry Smoke gekomen? 
Chris Robinson (Black Crowes) heeft de naam verzonnen. We waren aan het brainstromen over mogelijke namen. Hij was toevallig aanwezig en riep vanuit het niets ineens ‘Blackberry Smoke’. En iedereen keek elkaar aan. We vonden het allemaal goed klinken dus die naam werd het.
Hoe zijn jullie bij elkaar gekomen? 
Paul Jackson en ik kenden elkaar al heel lang. Sinds Highschool. We verhuisden naar Atlanta en ik ging met Richard en Brit Turner in een groep spelen. In eerste instantie was er een andere zanger. We speelden een paar jaar maar het ging niet. Hij verliet de band. In de tussentijd had ik wat nummers geschreven, onder andere Sanctified Woman en Testify. Ik vroeg ze of ze die nummers wilden spelen. Daar stonden ze positief tegenover. We jamden eerst met zijn drieën. We belden Paul en de band was gevormd. Gedurende de jaren die volgden hebben we een keyboardspeler erbij gekregen maar niet voor altijd. Hij speelt van tijd tot tijd mee tijdens live-optredens.
Jullie live shows zijn geweldig. Waarom heeft het zolang geduurd voordat jullie een live cd hebben uitgebracht? 
Nou, we hadden een live dvd uitgebracht (live at the Georgia Theatre). We hadden niet genoeg budget om een totaalpakket van dvd én cd te maken dus we brachten alleen de dvd uit. Vaak is het een live cd met daarbij een live dvd. Op dat moment zat het er niet in, ik had het ook graag eerder gewild. De techniek overigens maakt het tegenwoordig wel makkelijker om een live album te maken. Het was vroeger veel duurder om en live registratie te maken.
Voor alle lezers, wat kan men verwachten als ze besluiten om Blackberry Smoke live te gaan zien? 
Honest Southern Music.
Voor de review en het fotoverslag van het concert klik je hier.
Voor meer informatie over Blackberry Smoke zelf kijk je op hun facebookpagina of op hun website.