Aan de doorbraak aldaar ging de komst van toetsenist Brandon Still in 2009 vooraf. Met twee gitaren is het geluid al heavy genoeg, maar de toetsen maken het af. Met het derde album The Whippoorwill (2012) was het zoverin de VS, opvolger Holding All The Roses (2015) kreeg ook in Europa al veel aandacht en Like An Arrow moet voor de definitieve doorbraak gaan zorgen.
Blackberry Smoke is voor dit genre verrassend kort van stof. Bijna alle tracks zijn (in elk geval in de studioversies) ergens tussen de drie en viereneenhalve minuut en dat is ook hier het geval. Alleen afsluiter “Free On The Wing” (met gast Gregg Allman) komt daar bovenuit. De reden is simpel: Blackberry Smoke knalt steeds bijna meteen de centrale riff in, in plaats van uitgebreide intro’s te fabriceren. Zelfs wanneer ze dan toetsen- en gitaarsolo’s er doorheen gooien komen ze daardoor al vrij snel aan het einde.
Is dat erg? Welnee, want Blackberry Smoke schudt de memorabele riffs uit de mouw alsof het niets is. Dat begint al met opener “Waiting For The Thunder”. Binnen twintig seconden zit je er al helemaal in en rocken Charlie Starr en zijn mannen soepeltjes door de song. Starr heeft precies de licht-nasale stem die je verwacht bij southern rock (op momenten hoor je The Black Crowes’ Chris Robinson erin terug) in songs met met flarden bluesboogie, countryrock, soul en zelfs een funky baslijn in “Believe You Me”.
Nee, Blackberry Smoke doet niets nieuws. Maar het is een klassieke southern-rockband die precies die onweerstaanbare mix van stevige gitaren en catchy melodieën heeft. Die combinatie lijkt vanzelfsprekend, maar nergens zijn ze daar zo goed in als in de southern rock.
Met up- en midtempo rockers en de nodige ballads (“The Good Life”, “Sunrise In Texas”) en semi-ballads (“Running Through Time”, met een grote rol voor de toetsen) worden netjes alle onderdelen afgevinkt. Met de toptracks “Waiting For The Thunder” en “Free On The Wing” aan het begin en het eind lijken de vijftig minuten die Like An Arrow duurt echter sneller voorbij dan je had ingeschat en hebben ze het toch weer geflikt. Ze hebben binnen de lijntjes gekleurd, maar hebben er óók de bezieling ingestopt die het boven de middelmaat uittilt. Ver daarboven zelfs.
Live is Blackberry Smoke een bak steviger en wat mij betreft zijn ze dan nóg leuker. Ga ze dus vooral ook eens live zien. Dat neemt niet weg dat Like An Arrow wel verdomd leuke voorpret is. Blackberry Smoke nestelt zich met dit album stevig in de voorste linies van de nieuwe generatie southern rockers.
Blackberry Smoke website