Eerder dit jaar stonden de heren in het veel te kleine Winston in Amsterdam maar de Melkweg lijkt vooralsnog toch nog een maatje te groot te zijn. De groep heeft er net een volledig uitverkochte tour in Engeland opzitten en ook bij het optreden in Hengelo een dag eerder was het een volle bak. Misschien is dat wel het probleem en zijn twee optredens in Nederland op dit moment nog iets teveel van het goede. Wat de reden ook mag zijn, de thuisblijvers missen een fantastisch optreden van de beste Southern rockband van dit moment.
Aangevoerd door zanger/gitarist Charlie Starr laat de groep alle facetten horen die Southern rock en Blackberry Smoke in het bijzonder zo speciaal maken. Het ene moment rockt de groep de pannen van het dak (Like I am, Sanctified woman, Up in smoke, Good one comin’ on, Six ways to Sunday), het andere moment zeer ingetogen (Ain’t got the blues, The whippoorwill, One horse town) en altijd met zeer smaakvol en subtiel spel. Vooral Starr is een fenomeen op de gitaar. Ook de rol van gitarist Paul Jackson mag niet onvermeld blijven. Buiten het feit dat hij af en toe de leadgitaar voor zijn rekening neemt is de interactie tussen hem en Starr mooi om te zien en zou Starr niet zo kunnen schitteren als hij niet zo’n geweldenaar als Jackson naast hem had staan.
Het geluid is uitstekend, het podium kleurrijk en de sfeer in de zaal is geweldig. Er wordt ook nog een nummer gespeeld van het nieuwe album dat begin volgend jaar uitkomt. Dit was zeker een van de betere concerten van dit jaar. De volgende dag heeft de band voor het eerst deze tour een vrije dag. En zoals Starr zelf zegt ‘I can’t think of a better place to have a day off than Amsterdam!”.