Blackberry Smoke – Melkweg (Amsterdam) 28-10-2018

De Melkweg lijkt zo’n beetje de vaste plek te worden waar de southern rockers van Blackberry Smoke neerstrijken als ze in onze hoofdstad spelen. En waarom niet want het blijkt ook deze keer weer een prima combinatie te zijn. De Max stroomt op deze koude zondagavond vol met fanatieke fans waardoor de temperatuur in de zaal al snel oploopt tot zomerse hoogten. 
Helaas profiteert Quaker City Night Hawks daar nog niet optimaal van. Deze support act uit Texas speelt weliswaar prima songs maar doordat ze allemaal vrijwel hetzelfde langzame tempo hebben en de groep totaal niks uitstraalt komt het optreden niet goed over. En omdat de muzikanten geen virtuozen zijn en daardoor niet in staat zijn de songs iets spannender te maken begint het na een kwartiertje nogal saai te worden. Dat is jammer omdat de studio albums van de heren eigenlijk best de moeite waard zijn. In februari verschijnt de nieuwe plaat. Hopelijk komen ze dan nog eens terug om revanche te nemen.
Alles wat er bij Quaker City Nights Hawks deze avond ontbreekt heeft Blackberry Smoke in overvloed. Geweldige songs, perfect geluid, uitstraling en in de persoon van zanger/gitarist Charlie Starr een echte virtuoos. Zijn gitaarspel is niet alleen een genot voor het oor maar zijn techniek en het gevoel waarmee hij speelt blijft ook verbluffend om naar te kijken. En dan beschikt hij ook nog eens over een dijk van een stem. We kunnen rustig stellen dat Starr in het southern rock genre op eenzame hoogte staat. Natuurlijk heeft hij een stel uitstekende muzikanten om zich heen staan waarvan vooral de rol van gitarist Paul Jackson niet onderschat moet worden maar het is Starr waardoor Blackberry Smoke zich onderscheidt van andere southern rock groepen.
Vooraf zou je wellicht gedacht hebben dat het een rustig avondje zou worden omdat de laatste twee studio albums toch een stuk ingetogener zijn dan voorheen maar niets blijkt minder waar. Vanaf de eerste tonen hakt de groep er namelijk stevig in met heerlijke uitvoeringen van o.a. Good one comin’ on en het magistrale Waiting for the thunder. De gehele set is daarna een uitstekende mix van oud en nieuw werk waarbij het afwisseling troef is. Bovendien is het altijd prettig dat de groep iedere avond een andere set speelt. Zo verschilt de setlijst aanzienlijk met die van het optreden in Weert de avond hiervoor. Ook in dat opzicht kunnen veel groepen een voorbeeld nemen aan Blackberry Smoke.
Hoogtepunten zijn er dan ook genoeg. Het prachtige Sleeping dogs bijvoorbeeld waarin de groep halverwege overgaat in een overtuigende versie van The Beatles klassieker Come together. En er komen meer covers voorbij. De groep is niet bang hun helden te eren. Zo komt Led Zeppelin aan bod via het prachtige Hey hey what can I do en wordt zelfs het fraaie Another chance weer eens van stal gehaald. Afkomstig van het eerste album Bad luck ain’t no crime uit 2003. Dat dit eigenlijk een cover is van de Georgia Satellites zal wellicht niet iedereen weten. Opvallend is in ieder geval dat er maar weinig handen de lucht in gaan als Starr vraagt wie dat eerste album daadwerkelijk in zijn bezit heeft. Leuk detail is overigens dat de gitaar waarop Starr Another chance speelt ooit van Georgia Satellites gitarist Rick Richards is geweest.
Het enthousiaste publiek zingt de hele avond alles hartstochtelijk mee. Van het mooie One horse town tot het geweldige Shakin’ hands with the holy ghost, van publieksfavoriet Ain’t got the blues tot het schitterende Ain’t much left of me, alles is raak. Blackberry Smoke overtuigt ook dit keer op alle fronten. Charlie Starr verwoordt het dan ook mooi; “As long as you keep coming to our shows, we’ll keep coming back”. Tot de volgende keer dus.