Dit is het eerste album dat de Nederlandse band Blackbriar uitbrengt zonder Kickstarter-campagne maar gewoon via een label. En niet het minste, het grote Nuclear Blast. Hier lees je binnenkort meer over op deze site in het interview dat we met ze hadden. Gelukkig is het aantrekkelijke, stijlvolle zwart-wit artwork waar de band bekend om staat gewoon gebleven. En ook zit dit album weer vol met de dromerige, licht gothic symfonisch georiënteerde metal die we intussen van de band verwachten.
De stem van vocaliste Zora Cock klinkt als een mengeling van een jonge Sharon Ten Adel (Within Temptation) en Kate Bush. De lichte trilling die soms in haar stem te horen is, geeft het geheel extra charme. Waar soms dit soort vocalisten zich lijken te kunnen verliezen in het teveel willen etaleren van hun bereik maakt Zora het nooit te bont. Daardoor blijft haar stem gewoon altijd prettig om naar te luisteren.
De sfeer is vrij sprookjesachtig en de nummers laten zich luisteren als echte vertellingen. Sommige nummers, zoals Far Distant Land en Forever And A Day, hebben een folkier geluid , andere wat meer bombastisch zoals het wat dreigender klinkende Bloody Footsteps In The Snow. Het is allemaal doorspekt met een zekere romantiek en dromerigheid die niet elke metalhead zal bevallen. Waar andere vaderlandse acts in dit genre als Delain regelmatig de gitaren eens flinken laten scheuren en de drums laten knallen blijven alle nummers vrij ingetogen. Moshpits of heftig headbangen kun je hier vergeten. Dit is muziek om je ontspannen door te laten meevoeren.