3FM Serious Talent Jeangu Macrooy mag de avond openen. De singer-songwriter uit Suriname laat de zaal van Doornroosje genieten van zijn soulvolle stem. Zijn nummers zijn veelal autobiografisch en daardoor krijgen zijn songs een extra lading mee. Zijn warme stemgeluid heeft een positieve uitwerking in Nijmegen, waardoor het publiek aandachtig luistert. Jeangu bracht eerder al een EP uit waarvan Gold toch al meteen een kleine hit werd. Vandaag mag dit nummer niet ontbreken en vormt meteen een hoogtepunt van de set. Vol trots kondigt hij aan bezig te zijn met een heel album, waarop hij samenwerkt met Perquisite. Dit Serious Talent is er dan ook om in de gaten te blijven houden.
Terwijl de zaal nu helemaal is volgelopen komt Johannes Sigmond samen met zijn band het podium oplopen. Blaudzun trapt vandaag af met Rotterdam, een van de tracks van het Jupiter-album. Hierdoor ligt direct de focus op zijn nieuwe album, waarvan we in het begin van de set al meerdere nummers te horen krijgen. Blaudzun doet niet aan gigantische backdrops of ingewikkelde lichtshows. Door juist het geheel wat donkerder te houden worden de toeschouwers gedwongen om meer naar de muziek te luisteren. Dit heeft een heel positieve uitwerking, Het publiek wordt in de wereld gezogen van Blaudzun die samen met zijn voltallige band iedereen meeneemt op een fijn uitgesponnen trip. De band is volop in beweging en zo is er heel veel te zien op het podium, waarbij zanger Johannes de leider is in het collectief. Tussen de nummers door vallen soms wel wat lange stiltes, maar op die momenten heeft het publiek tijd om even bij te komen. Het repertoire van Blaudzun is behoorlijk overweldigend en bestaat uit redelijk zware kost.
Als de show al een tijdje op gang is wordt ook zanger Johannes wat losser. Hij vertelt volt trots over de totstandkoming van Jupiter en kondigt aan druk bezig te zijn met het tweede deel. Maar ook zit hij met het dilemma dat hij ook wil touren. Hij vraagt zich dan ook af wat hij zich op de nek heeft gehaald, want er verschijnt als het goed is ook nog een derde deel. En als hij dan toch het woord richt tot het publiek vraagt hij meteen hoe de stand is van het Nederlands Elftal wat tegen Luxemburg speelt. Hij grapt de tussenstand wat weg: “Laat het wielrenseizoen maar beginnen”. Dit moment breekt wel even de serieuze toon en dat is net wat de show nodig heeft. Even een momentje van ontspanning. Naast de vele nieuwe nummers op de setlist kiest Blaudzun ook voor zijn oudere werk. De beste man heeft ondertussen al heel wat albums gemaakt en eigenlijk lijkt alles naadloos op elkaar aan te sluiten. Wel is het wat makkelijker meezingen op de oude hits. De zaal van Doornroosje verandert in een groot koor en zingt de regel “It hurts too much to stay but I won’t let go” uit Solar loopzuiver mee.
Ook aan avond genieten in Doornroosje zit een eindtijd. Het publiek heeft een band gezien die volop in beweging is. Allerlei instrumenten wisselen elkaar razendsnel af en toch loopt de show hier geen vertraging door op. Hier is ongetwijfeld goed op geoefend. Een optreden is niet afgelopen zonder toegift en als laatste nummer is de hit Promises Of No Man’s Land bewaard. De grote zaal in Nijmegen gaat nu helemaal los. Maar wacht? Er was toch nog een grote hit? Nee, Blaudzun is het andere bekende nummer echt niet vergeten. De band keert voor een tweede toegift terug op het podium en sluit dan toch echt de avond af met Elephants. Met het verschijnen van het eerste deel van de Jupiter-trilogie is dan ook duidelijk geworden dat we de komende tijd nog niet van Blaudzun af zijn. We zijn dan ook al erg nieuwsgierig naar wat komend jaar allemaal gaat komen……