Een kwalitatief goed album afleveren, Blaudzun doet dat al jaren. Zo ook op Latter Days, alweer het zevende album wat afgelopen jaar werd uitgebracht. Volgens de critici een ietwat meer opener en minder bombastisch album dan voorheen, wat dan ook mogelijk tijdens de live-concerten zorgt voor een meer ontspannen show. Gaan we dat dan ook zien vanavond in een nagenoeg uitverkocht Doornroosje in Nijmegen?
Vorig jaar was supportact la loye nog te vinden als voorprogramma bij The Indien en vandaag mocht de Haase zangeres openen voor Blaudzun. De zangeres heeft de dromerige pop hoog in het vaandel staan en in Doornroosje mocht ze vanavond laten horen wat er nu allemaal op dat debuutalbum sweet dream, see you tomorrow komt te staan, wat nog uit gaat komen om het label Labeltje Labeltje, hoewel ze ook al claimde het album eigenlijk wel al bij te hebben. Een muisstil Doornroosje hoorde dan ook aandachtig wat deze dame allemaal te bieden had. Een schitterend stemgeluid galmde door de grote zaal en zelfs achterin werden bezoekers tot stilte gemaand, men wou echt graag horen wat deze dame te melden had. Die opvallende stilte bleek haar ook te ontroeren, niet overal in het land bleek men zo stil te zijn tijdens haar shows. Helaas bleek deze spanningsboog een paar nummers later dan ook verdwenen, maar eventjes wist la loye met haar poppy songs een Doornroosje te boeien. De mooie dromerige liedjes smaakten eigenlijk wel naar meer, maar de show was helaas wat eerder afgelopen dan gedacht.
Rond kwart voor negen was het tijd voor Blaudzun en vanaf de allereerste seconde wist dit podiumbeest te boeien. Het innemende stemgeluid van zanger Johannes Sigmond en het stuwende drumwerk bleek al meteen de basis voor deze show. Ook werd meteen duidelijk dat de nummers van het nieuwe album Latter Days een prominente plek zouden innemen op de setlist, praktisch elk nummer van het album zou vanavond voorbij komen. Ondanks dat het album nog maar een paar maanden geleden werd uitgebracht werd er opvallend veel meegezongen in Nijmegen. Er waren dan ook veel fans aanwezig en die beperkten zich niet tot het zingen van een langgerekte oooo of aaaa. Op Latter Days staan veel nummers die dat gevoel oproepen, misschien zou je het album wat commerciëler mogen noemen dan voorheen, maar wel met behoud van het karakteristieke Blaudzun-jasje. De vele nieuwe nummers werden overigens ook wel afgewisseld met een paar klassiekers. Zo kwam na het mooi uitgevoerde Coma al vroeg in de set het nummer Elephants voorbij, waarbij het publiek wederom vol overgave meezong.
Blaudzun merkte het ook wel op dat zijn publiek het erg naar hun zin had. Hij grapte nog: “Wat zien jullie er goed uit voor een vrijdagavond”, waarna hij vrij snel corrigeerde dat hij heus wel wist dat het een zaterdag was. Hij kreeg hiermee wel de lachers op zijn hand en dat terwijl zijn songs toch niet echt allemaal even vrolijk waren. Ook Blaudzun maakte zich wel eens druk om de wereldproblemen. Zo vertelde hij dat hij het leuk vond om een nummer wel eens anders te spelen, om het helemaal uit te kleden, maar dat hij het nu wel een tikkeltje koud vond buiten en dat het soms beter is om wat warms aan te trekken. Een mooie symboliek om vervolgens weer een oudje te spelen. Zo verpakt de zanger al jarenlang boodschappen in zijn songs. Soms wordt hij ook wel een prediker genoemd. Niet gek, want zo kwam ook het verhaal van Jonas en de walvis voorbij en met een songtitel zoals Prophecy was de vergelijking al snel gemaakt. Zijn toehoorders (of heten dan ineens volgelingen) genoten vanavond vol verve en pakten hun telefoons erbij toen de zanger ineens in het midden van de zaal akoestisch het nummer Wolf’s Behind The Glass liet horen. De telefoons zouden later tijdens de show nog tevoorschijn moeten worden gehaald, want Blaudzun wou tijdens een nummer ineens de telefoonlampjes zien, die hij schattig “de niet opgeuimde kerstverlichting” noemde. Ook kon tijdens dat moment de lichtman even een gin-tonic gaan halen…
Blaudzun speelde dan ook een zeer vermakelijke show in Nijmegen, waarbij hij soms verrassend grappig uit de hoek kwam en dan vervolgens het publiek weer inpakte met zijn sterke songs. Ook zijn boodschap tijdens Dontfuckitup was meer dan duidelijk. Iedereen doet er toe, iedereen mag ook fouten maken, je bent goed genoeg. Blaudzun is meester in het verpakken en verkondigen van boodschappen, dus toch een beetje die prediker. Na ongeveer anderhalf uur zat dan wel zijn hoogmis erop, maar er bleken nog wat pareltjes bewaard te zijn voor het toegift. Zo zong het publiek volop mee tijdens Hey Now, maar zijn allergrootste hit bleek werkelijk voor het allerlaatst bewaard. Vol overtuiging werd van voor- tot achteraan Promises Of No Man’s Land meegezongen. Blaudzun was dan ook heer en meester in Doornroosje!