Bleed From Within + Crossfaith + Of Mice & Men – Dynamo (Eindhoven) 13/08/2019

Een flinke rij staat al vroeg de wachten voor de deuren van de grote zaal van Dynamo. Het publiek is overwegend jong en voor een redelijk aanzienlijk deel vrouwelijk. Geen wonder, want dat is toch wel de belangrijkste doelgroep van het metalcore genre.
Bleed From Within komt uit Glasgow, Schotland. Volgens frontman Scott Kennedy krijgt hij vaak boe-geroep te horen als hij dat vertelt aan het publiek. Niet vanavond! Alleen hulde is hun deel. De zaal is gewoon al lekker vol, in tegenstelling tot vaak bij een voorprogramma. Terecht, want dit is zeker geen klein bandje. Zo wonnen ze in 2013 de Best New Band Award van Metal Hammer UK en waren ze de support voor Testament.
De avond is genieten voor zowel publiek als band, want dat publiek is namelijk zeker gretig en doet lekker mee. De metalcore met duchtige groove metal invloeden beukt er lekker tegen, en als Scott vraagt om een Wall of Death of Circle Pit krijg hij die ook. Wanneer er een crowdsurfer over het publiek gaat besluit hij al snel het voorbeeld te volgen en gaat zingend van hand tot hand door het publiek.
Hoewel zeker een energiek optreden en met de songs op zich niets mis is, lijken de nummers wel een beetje op elkaar en een echt anthem of hitje ontbreekt.
De Japanners van Crossfaith, die er uit zien als een kruising tussen een glam metalband en een metalcore act starten hun act met een house-deuntje. Dat is dan ook het meest unieke aan deze act, hun gevatte combinatie van electronica en metal. En waar ik het soms op het album wat irritant vind, die piepjes, bliepjes en computer-riedeltjes werkt het op het podium verbazingwekkend goed. Vanavond aanschouw ik dan ook de zeldzame aanblik van hakkende metalheads. Afgewisseld door veel opgewonden gespring en natuurlijk een kolkende pit.
Backing vocalist en de man achter de knoppen Terufimi Tamano moet gedacht hebben, “wat die Schot kan, kan ik ook,” en ook hij gaat crowdsurfen. Hij komt tot achter in de zaal en weer terug.
En oh, oh wat eet het publiek uit hun hand. Als ze vragen of het publiek wil springen doen ze dat meteen. En als ze vragen of iedereen wil gaan zitten om na aftellen weer op te springen is er geen gast die dat nalaat. Het is gewoon feest in de zaal, met wat met mij betreft als hoogtepunt het nummer Jägerbomb.
Hoewel het uit Orange County afkomstige Of Mice & Men de onbetwiste headliner is, gaan ze het toch zwaar krijgen denk ik aan het begin van hun set. Zelden heb ik een voorprogramma zo zien scoren als vanavond. Is het publiek nu goed opgewarmd of eigenlijk al uitgeput?
Wat deze band heeft is simpelweg een frontman met een erg goede en flexibele stem. Wat mij betreft is voormalig bassist Aaron Pauley een prima opvolger van Austin Carlile, hoe goed die ook was. Of het nu screams of clean vocals betreft, Aaron staat zijn mannetje en moeiteloos wisselt hij die stijlen af.
Qua nummers hebben deze heren wat de eerste band miste… Anthems! Neem nu de heerlijke, meezingbare, upbeat Unbreakable bijvoorbeeld. Geraffineerd worden deze rustigere nummers afgewisseld met de wat hardere nummers uit hun eerdere repertoire zodat elk type fan aan zijn trekken komt en de energie nooit inzakt.
Metalcore heeft nog meer dan genoeg te bieden. Voor jong, maar wat deze oudere jongere betreft ook zeker voor oud. Ook al ging dat zitten en opspringen me vroeger beter af.