Bleed From Within – Era

Op dezelfde dag dat metalcoregigant Caliban het nieuwe album uitbrengt, komt ook concollega Bleed From Within met een sterk nieuw album. Era is de opvolger van het album Uprising dat reeds in 2013 werd uitgebracht. Het album bezorgde de Schotten de uitnodiging om te spelen op Metal Hammer’s Defenders Of The Faith IV tour. Een mooi gegeven op het curriculum vitae van de band waar bands als Megadeth, Bury Tomorrow en Testament ook te vinden zijn In de tussentijd werden de fans nog even ‘zoet’ gehouden met de EP Death Walk dat Uprising en Era met elkaar verbindt. Toen gitarist Martyn Evans in 2017 besloot om de band te verlaten, probeerde de band als kwartet verder te gaan totdat Steven Jones zich aankondigde. Niet alleen paste hij uitstekend in de band naast gitarist Graig “Goonzi” Gowans; Jones stond ook zijn mannetje op het podium en beschikt over goede productiekwaliteiten. De sportieve auto kreeg zijn katalysator en fuel injecting en heeft zich ontpopt als een gestroomlijnde bolide.
Het artwork van bassist Davie Provan past goed binnen de visie van de band. Enerzijds zijn er de vijf handen die zich richten tot een hoger doel, daarnaast staan de cirkels metafoor voor de concentrische ontwikkeling die de band heeft doorgemaakt. Muzikaal maar zeker ook tekstueel. Lag het accent eerder op de persoonlijke sores van de bandleden, op Era richten ze zich meer op de ontwikkelingen in de wereld. Muzikaal heeft Bleed From Within zich op Era meer gericht op krachtige composities waarbij het overbodige overboord is gegooid om de mix van melodie en kracht zo sterk en puur mogelijk neer te zetten.
Een goede ontwikkeling want, op Era valt alles dan ook mooi op zijn plaats in de elf composities die het album rijk is. Met een geluid dat doet denken aan de Pure American Metal van Lamb Of God en krachtige metalcore walst Bleed From Within over alles heen. Belangrijk is zeker het gitaargeluid dat Gowans en Jones neerzetten, met dien verstande dat alles in dienst staat van het bandgeluid.
Clarity start lekker heftig met uitstekend, krachtig en snel drumwerk met daaronder het subtiele gitaargeluid. In het vervolg erop mag zanger Scott Kennedy zich even helemaal laten gaan terwijl de rest er als een wals achteraan komt. Het couplet krijgt een mooi melodieus vervolg in de refreinen terwijl er een flinke groove neergezet wordt. Lekker is het stukje onregelmatigheid richting het einde dat uitloopt in een groovend einde.
Alsof het nog niet krachtig genoeg was, gooit Bleed From Within in Crown Of Misery er nog een schepje bovenop qua tempo. Het contrast tussen de coupletten en de melodie in de refreinen lijkt nog groter dan voorheen. Ali Richardson varieert zijn drumwerk goed. De kuitspieren presteren maximaal in de dubbele baspartijen terwijl de armen de stokken laten neerdalen op de vellen. Het drumgeluid is daarbij goed naar de voorgrond neergezet, waardoor het geheel als een muur staat.
Cast Down volgt eenzelfde blauwdruk hoewel hier Gowans en Jones samen een fijn gitaargeluid produceren. Waarom ik het niet verwacht weet ik niet, maar er volgt een gitaarsolo die wel precies in het plaatje past.
Afterlife en Alive zijn al eerder op video verschenen en lieten al een gedreven Bleed From Within horen. Groovende riffs staan ook hier garant voor een sterk geluid. De koek kan niet op. In Shiver gaat de band vrolijk door met hun aanstekelijke geluid en gaan weer even volgas met Bed Of Snakes. Langzaam word ik door het album betoverd.
In I Am Oblivion, Part II is het juist de melodie en het subtiele gevoelige gitaarwerk die de aandacht vragen. Zanger Scott Kennedy past zijn stemgeluid precies af op de sfeer van het moment en laat een ingetogen, maar zeker ook een krachtig geluid horen. Het tempo ligt laag waardoor de aandacht ook zeker wordt getrokken naar het sfeerbeeld dat Bleed From Within neerzet en door hun eigen grenzen breken. Dat uitstapje is spannend, maar tevens bevredigend en ook in Ruina verlaten ze heel even het eigentijdse geluid. Minder subtiel dan in I Am Oblivion, Part II maar wel in het sfeerbeeld dat ze hier creëren.
Alone In The Sun dateert oorspronkelijk nog uit de tijd van de Death Walk EP, maar kreeg meer zwaarte en diepte toen ook nieuwkomer Steven Jones zijn inspiratie erop los liet. Bij Era krijg ik steeds meer het gevoel dat Bleed From Within een sterk ontwikkelde eenheid is geworden die de metal(core)weg bruut plaveien. Een album dat meer en meer groeit en overtuigt. Century Media Records laat zo op 6 april met Caliban en Bleed From Within een klein bommetje vallen op metal-lente-land.