Bleeding Gods – Dodekathlon

Wanneer ik terugkijk naar de boeken die ik gelezen heb, merk ik dat ik van Koning van Katoren van Jan Terlouw heel erg genoten heb. Het eigenwijze van de hoofdrolspeler Stach die diverse opdrachten moet uitvoeren, sprak en spreekt me wel aan. Het idee van de proeve van bekwaamheid is eeuwenoud, want ook in de Griekse mythologie krijgt Hercules (of Herakles) twaalf, schijnbaar onmogelijke, opdrachten die hij uit moet voeren. De twaalf werken zijn ook bekend onder de naam Dodekathlon, wat uiteindelijk de inspiratiebron zou zijn voor het nieuwe album van Bleeding Gods, die zich met dit album nagenoeg ook onsterfelijk zouden kunnen maken.
Voordat de leeuw losbreekt in Bloodguilt (Nemean Lion) word je langzaam opgewarmd. Eenmaal los gaat het tempo omhoog en ontpopt zich een compositie die bij een show van Amon Amarth (ft. Nergal) niet zou misstaan.
Nog vrij gemakkelijk in het gehoor liggende deathmetal volgt in Multiple Decapitation (Lernaean Hydra). Mark Huisman laat al gauw merken dat hij weet wat grunten is en hoe dat moet. Vooral in de aanloop naar een sample met een rustig, eenvoudige, doch treffende gitaarsolo is hij erg sterk. Zijn stemgeluid is tevens de brug van de rustige gitaarsolo naar de meer stevige gitaarsolo die gezelschap krijgt van de strakke ritmesectie. Naar het einde toe is het outro vrij lang te noemen. Maar net voordat de verzadiging intreedt, wordt de basismelodie nog even opgepikt.
Met Beloved Artemis (Ceryneian Hind) komt er meer tempo in het geluid van Bleeding Gods te liggen. Qua karakter liggen er geen verrassingen in het algemene geluid en ben ik een beetje bang dat het album wat weinig afwisseling gaat laten horen. Maar dat gevoel is weg wanneer From Feast To Beast (Erymanthian Boar) inzet.
Dit is deathmetal waar je weer levendig van wordt. Subtiel wordt er in het intro gewerkt naar een steeds opbouwende krachtexplosie die vergelijkbaar is met het werk van Behemoth. Het tempo en karakter blijven hangen als een zware mistdeken over een desolate rotswoestenij alwaar Mark Huisman de complete omgeving vergruizeld met zijn brute stemgeluid. Ramon Ploeg en Rutger van Noordenburg laten zich ondertussen niet onbetuigd door een dubbelspoorgitaargeluid met een strakke riff in de basis en een lage melodielijn door de compositie heen. Daarbij sterk ondersteund door bassiste Gea Mulder en drummer Daan Klemann.
In Inhuman Humiliation (Augean Stables) komt de thrashmetalkant van opzij de compositie ingeschoven. In eerste instantie ligt de deathmetal er duimendik bovenop, maar gaandeweg (na een minuut of twee) komt een Slayerinvloed even de boel op stelten zetten. Fraai is dat de compositie zich niet terug naar de deathmetal beweegt, maar eerst gevoelig verdergaat. Bleeding Gods laat nu horen dat de variatie ruimschoots aanwezig is op het album.
De band heeft de gave om met sterke intro’s de composities in te luiden. Ook Birds Of Hate heeft zo’n intro. Ditmaal wordt er niet langzaam gewerkt naar een opbouw in kracht, maar zet een thrashy-gitaarsolo meteen de toon voor een zwaar maar melodieus geluid waarbij het tempo prettig aanvoelt en de riffs al groovend neergezet worden.
Savior Of Crete (Cretan Bull) is al even ontembaar als de mythische stier zelf. Zijn daden en de  rol van Poseidon worden mooi neergezet in het muzikale toneelspel met een vol geluid, denderend hoefgetrappel en een sterke zangmelodie. Een compositie die kortom bruut is neergezet.
Tyrannical Blood (Mares Of Diomedes) zorgt zeker voor de verrassing van het album. In tegenstelling tot de titel en het verhaal erachter is deze compositie bloedmooi neergezet met akoestische (Spaanse) gitaar, violen en gesproken tekst dat Russisch lijkt te zijn en (vergeef me misschien de vergelijking) wat weg heeft van Private Investigations van Dire Straits. Bijzondere muzikale vertaling van het origineel.
Het is echter uit met de rust en Bleeding Gods gaat bruut en onverstoorbaar verder om het verhaal van Heracles en Hippolyte muzikaal vorm te geven. Hoewel het verhaal in den beginne nog vrij rustig verloopt, doet de compositie dat niet. In Seeks Of Distrust (Belt Of Hipplyta) ligt de strijd er in het begin meteen bovenop. Zanger Mark Huisman grunt zijn verhaal wederom de ether in, maar dit basale stemgeluid van hem krijgt gezelschap van een meer scream-achtig zangstuk. Het geeft de strijd tussen man en vrouw goed aan. Gelukkig leven Ramon en Rutger zich weer even helemaal uit in deze compositie waarin de gitaarsolo niet prominent aanwezig is, maar wel even duidelijk een toon zet.
Orkestrale deathmetal blijkt een schot in de roos te zijn. In Tripled Anger liggen ritme/tempo en melodie asynchroon over de compositie heen. De zang hangt daartussen en fungeert als bindmiddel. Dit lukt geregeld waardoor er een machtige muzikale muur groeit. Halverwege zorgt een rustig moment voor een bijzonder hoorspel dat langzaam evolueert in een melodieuze krachtsmeting.
Zo naar het einde van het album zijn we beland bij de elfde opdracht van Heracles en de elfde track op het album. Qua tempo is de snelheid afgenomen en is het karakter zwaarder/logger geworden waarbij doominvloeden zich meester lijken te maken van de deathmetalbasis. Qua melodie is Hera’s Orchard (Apples Of The Hesperides) erg veelzijdig. Rond de trage basis is er voldoende variatie in instrumentgebruik en zang.
De laatste compositie Hound Of Hell (Cerberus) op Dodekathlon verhaalt over het ontvoeren van de hellehond Cerberus uit de onderwereld. Tekstueel is dit aardig te volgen. Muzikaal gezien lijkt het een zware opgave te zijn geweest. De gitaarmelodie weeft zich als een rode draad door de compositie die zwaar leunt op een snelle ritmesectie die in combinatie met het gitaargeluid op de een of andere manier de compositie toch stroperig laat klinken. Met vioolspel aan het eind is de rust wel even wedergekeerd na deze uitgebreide proeve van bekwaamheid.
Volgens de Griekse overlevering boezemde de krachtmeting van Hercules de koning Eurystheus zoveel angst in dat hij alleen in een koperen vat durfde te verschansen. Bleeding Gods heeft de proeve wat mij betreft zeker ook doorstaan en mag met dit conceptalbum wel degelijk de internationale gebieden gaan veroveren. Met kracht en met trots !