Het is 2014 wanneer gitarist Chris Pritchard contact zoekt met zanger Kaya Tarsus, die op dat moment ergens in Barcelona is beland in een onbevredigde baan. Kaya hoeft er geen twee keer over na te denken en keert terug naar Harrogate, Yorkshire om Blood Youth te starten. Aangevuld met drummer Sam Hallett zijn ze klaar om alle angst en frustraties over een instabiele toekomst om te vormen tot agressieve en opzwepende muziek. Dé uitlaatklep. Al snel brengen ze de EP Inside Your Head uit via Rude Records die potentie ziet in dit onvervalste powertrio. Nog een EP (Closure) en talloze optredens (onder meer met While She Sleeps, Architects, Beartooth en Every Time I Die) verder lanceert Blood Youth het eerste album nu op de markt.
Tien composities waarbij de band zich liet inspireren door hoe we omgaan met boosheid tegenwoordig. Hoe iedereen omgaat met verdriet en pijn onderdrukt om te vergeten, in plaats van om het te lijf te gaan. En dat betekent heel persoonlijke teksten in een adrenalineshot van ruim een half uur.
Het aansprekende gitaargeluid en de combinatie van stevige grunts en melodieuze clean vocals plaatsen de composities min of meer in de metalcorehoek. Toch wordt de agressieve inslag extra versterkt door punkachtige kenmerken. In Man Made Disaster is dat goed hoorbaar in de eerste helft, terwijl een ‘black angel’ het nummer beëindigt. Ook in Pulling Teeth zijn het de punkelementen die uitgestrooid worden op een metalcorebodem terwijl deze gevoed worden met wat hiphopvitaminen.
Je moet met hiphop dan niet denken aan iemand als Kanye West, maar deze vorm van hiphop ligt meer in het straatje van een band als The Beastie Boys. Luister hiervoor zeker ook naar Making Waves. Een compositie die een prettig refrein herbergt en heel erg aanspreekt. Dat is ook onderdeel van het totale geluid van Blood Youth. Als luisteraar word je hierdoor prettig heen en weer geslingerd tussen windstil en orkaankracht.
What I’m Running From is misschien kenmerkend voor het centrale tekstuele thema van het album. Het start met een goede kale riff die opzweept en uitmondt in een stuk muziek dat ik zou willen omschrijven als de ‘Harrogate-groove’ (HG, doet wat het belooft!). Een groove die eveneens kenmerkend is in Parasite. Terwijl Blood Youth in de single I Remember in de persoon van Chris Pritchard een sterke openingsriff weet te produceren.
Drummer Sam Hallett laat zich zeker niet onbetuigd op het album. Hij zorgt er steeds voor dat je meegenomen wordt in de ritmes en is opvallend aanwezig in Savanna met sterk drumwerk dat in diverse ritmes wordt aangeboden.
Reason To Stay is van het album wellicht de compositie die door een breder publiek opgepikt gaat worden. Dat betekent melodieuze stukken die je snel oppakt en die blijven hangen. Niettemin wordt ook deze compositie meermalen bruusk onderbroken door krachtige stukken en een goede breakdown.
Beyond Repair is een rollercoaster die je ruim dertig minuten meeneemt. De muziek wordt je aangeboden in keiharde momenten die je trefzeker raken en afgewisseld en verzacht worden door prettige melodieën die opgediend worden met zachte en aansprekende clean vocals.
Blood Youth – Beyond Repair
243
vorig bericht