Wat niet is omgedraaid is hun sound. De Chicagoblues is behouden op deze plaat en velen zullen er bekende invloeden in terug horen komen. Of dit erg is? Helemaal niet! Laat BluesMotel maar lekker hun gang gaan met hun nieuwe composities. Zanger Kevin de Harde is een zanger in topvorm en zijn band is een allerbeste aanvulling. De gitaren ademen de blues, spelen heerlijke riffs en kunnen eigenlijk minutenlang achter elkaar boeien. Veel nummers zouden dan ook live absoluut wat opgerekt mogen worden. De ritmesectie van Frank van Tijn houdt de maat er goed in en vormt een stabiele basis. BluesMotel zingt heerlijke ballads waarvan “Who’s Been Loving You” een prima voorbeeld is. Voor het betere gitaarspel moet je dan ook echt bij deze band zijn.
BluesMotel is meer dan goed gitaarwerk. Zanger Kevin speelt ook voortreffelijk mondharmonica en zijn bijdrages vallen dan ook zeer in de smaak. Luister hiervoor maar eens naar “Woman On My Mind”. Soms lijkt het voor de mannen wel moeilijk om een origineel intro te verzinnen. Het nummer “The Geddup Man” begint toch echt met een “Mannish Boy” van Muddy Waters, maar zeg nou eerlijk, wie maalt hier om? Het is totaal niet vreemd dat bluesbands elkaar juist eren door dit te doen.
En dan die cover! “Bleedin’ Heart” van Elmore James wordt bijna voor het laatst bewaard op “Bound To Drive You Crazy”. De band maakt het zich in dit nummer er zich absoluut niet gemakkelijk van af. In de 9-minutende-durende uitvoering geeft de band zich helemaal. Het volume stond aan het begin nog niet heel hard, maar telkens mocht het iets harder, want zo dringt deze heerlijke blues nog meer binnen. Blues moet je voelen en die van BluesMotel die voel je! Laat de volgende aanbouw in het Motel maar komen!