Blutengel – Damokles

Opvallend, Damokles voelt als een volwaardige CD, maar is eigenlijk een mini-album. Het wordt door Out Of Line ook uitgebracht als een 2-Digi-CD. Onderdeel daarvan is Un:GOTT – The Lost Chapter, gevuld met nummers die Un:GOTT niet gehaald hebben. Met dertien nummers is het niet eens zo heel vreemd dat er verschillende varianten op de markt komen. Chris Pohl, de man achter Blutengel, geeft aan dat de nummers dan wel de laatste plaat niet gehaald hebben, maar dat was meer omdat de nummers er niet oppasten qua sfeer. Het idee om deze nummers toch eens uit te brengen was er al. Met Damokles gaat Chris tekstueel de strijd aan met zijn demonen. De angst voor het overlijden van zijn ouders, de angst dat er wat gebeurd met zijn geliefden. Het gevolg? Blutengel klinkt zoals altijd. Soms tenenkrommend slecht als het gaat om de zang, zoals op dieptepunt Briefe An Dich. Laat men op dat nummer nu met Kira een zangeres erbij gehaald hebben die het nog slechter weet te brengen dan de eigen stemkunstenaars. Verder klinkt Damokles eigenlijk OK. Niemand kan zich er een echte buil aan vallen. Het klinkt productioneel prima, de electro pop heeft voldoende afwisseling en de zang is nooit het hoogtepunt van de band. Gelukkig is het ook niet meer zo slecht als het ooit was. Liefhebbers hebben er weer een plaat bij die voldoet aan de verwachtingen. Voor degenen die Blutengel niet meer kunnen horen, vaak door de slechte live shows, hebben er ook nu weer niets te halen.
Blutengel