Body Void – I Live Inside A Burning House

Puur jezelf zijn. Ben jij jezelf? Wat is ‘jezelf’? Teveel ingewikkelde vragen voor dit tijdstip misschien, maar Body Void heeft misschien wel een antwoord? Nee ook niet. Wat ze wel hebben is een nieuwe plaat getiteld I Live Inside A Burning House met mooi artwork van Muhamad Ikabal Arifin Suradi, die uitkomt via Crown And Throne Ltd/Dry Cough Records/Seeing Red Records. En ze komen uit San Francisco. En nee Body Void heeft geen bloemetjes in hun haar hou toch eens op met die kutgrap man jezus……
Goed, na de naamsverandering van Devoid naar Body Void, kwam in 2016 Ruins uit, een plaat die voornamelijk over sterfelijkheid en hopeloosheid ging. Het tweede album I Live Inside A Burning House is gebaseerd op het leven met depressie, angststoornissen, twijfels over je geslacht en geaardheid, maar de titel staat voor iets wat we allemaal kennen: maskers. Zolang we die altijd op het juiste moment op doen is er geen vuiltje aan de lucht. Maar o wee als je je masker niet op hebt! Dan zien ze de echte (vul hier je naam in). Langzaam breekt je masker af totdat alleen jij overgebleven bent. En dan? Ben je blij dat iedereen nu ziet wie je werkelijk bent? Accepteren mensen de echte jij? Of vinden ze het masker wat je jarenlang op hebt gehad leuker?
Gitarist/vocalist Will Ryan deed iets heel moedigs een paar jaar terug: hij zei dat hij homoseksueel was. Daarmee deed hij zijn masker af en nam hij een enorme stap om dichter bij zijn pure zelf te komen. Body Void werd daarmee ook een zwaar supporter en vertegenwoordiger van de LGBTQIA community, en dat is wel nodig in de metalwereld. Er wordt nog veel te vaak met een scheef oog gekeken naar metal muzikanten die uit de kast komen, terwijl metal juist het genre is voor verbroedering en acceptatie van iedereen.
Genoeg psycholoogje gespeeld hierzo. Op dit tweede album een waar Sludgefeast om maar een songtitel van stal te halen. Hoeveel synoniemen van zwaar heb ik al gebruikt? Teveel, en ook hier weer pas ik ze toe: loodzware gitaren, bas en drums die geen enkele spaan van je plaat heel laten. Het tempo is ontzettend laag, er zit een ruimte tussen de bas en de snare drum, ik kon bijna een bak koffie zetten met de percolator. Het is dus ook niet vreemd dat er maar vijf nummers op de plaat staan, waarvan er drie langer dan 17 minuten duren. Het kortste nummer Phantom Limb is geweldig maar een nummer als Given (over de 20 minuten) is een klassieker. En als er dan een tempoversnelling is als in Haunted dan is het ook een goeie: bijna een blastbeat en dat is één van de originele aspecten van deze plaat. De hoge krijsen van Will Ryan zijn de kers op de spreekwoordelijke taart.
Conclusie: Body Void heeft met I Live Inside A Burning House een diepgaande plaat gemaakt waarop ze tekstueel en in de muziek heel mooi bezig zijn. Ik geloof dat deze band erg gezond is voor het metalgenre. Daarbij is de band jong en dat betekent dat er nog veel meer muziek zal volgen waar ik reikhalzend naar uit zal kijken.
Op een schaal van 1 tot 10:
8,5