Bokassa grossiert in vette riffs. En dat laat Freelude meteen horen, een vette riff gelardeerd met een lekkere “whoohohooo” als intro. Daarmee schetst de band in iets meer dan een minuut gelijk het geluid van dit album.
Bokassa laat horen wat je krijgt als je stoner speelt met niet alleen thcmaar ook speed in je donder. Een geslaagde mengeling van punkrock, een snufje hardcore, thrash en vooral een grote hoeveelheid stoner.
Hoorden we op het voorgaande werk dit prettige geluid al, met dit album durft de band een stapje verder te gaan en nog wat extra elementen toe te voegen. Zo horen we bijvoorbeeld blazers op Low (And Behold), een cheerleader koortje (dat doet denken aan Thrash Metal Cassette van Dinosaur Pile-Up) op Pitchforks R Us en een thrash riff op Hereticulus.
Catchy, opbeurend en vet. Prima plaat.