The Golden Wonderboys spelen met zichtbaar plezier. Ze brengen een stevig potje hardcore maar met mooie hooks en meezingbare refreintjes. In 2000 speelde een groot deel van deze band nog onder de naam DOV en intussen hebben ze in deze nieuwe formatie er weer een optreden of tien op zitten. Naast het nummer DOV-party uit hun eerdere bandleven vallen met name de nummers RTL-Boulevard of Broken Dreams en Hipster Holocaust in de smaak. Mooie komische, maar ook wat maatschappij kritische inslag in combinatie met een lekkere zware hardcore melodie. En hey, Hipster Holocaust moet natuurlijk op hun nieuwe T-shirts worden afgedrukt!
Angstgegner mag spelen voor een voller zaaltje, maar een moshpit zit er niet in. Tarantino’s frontman Randy valt in voor de vaste vocalist, Mario die kampt met een (gelukkig goedaardige) hersentumor. Nu is Randy op zich een prima frontman, maar de nummers klinken nu eenmaal toch heel anders zonder de bijzondere zangstijl van Mario. Dat maakt de muziek natuurlijk niet minder strak en toegegeven, Randy gaat de uitdaging de onvervangbare Mario toch te vervangen ongeremd aan.
Bonecrusher blijkt echter toch de band waar Dynamo op heeft gewacht. De jarige zanger, Michael krijgt een hartelijk Happy Birthday bezongen door de bezoekers. En zoals jarigen betaamd tracteert Michael ook, en wel op lekker meebrulbare oi-hits. De oudere jongeren voor in de zaal gaan helemaal los op de streetpunk van de Amerikanen. Vuisten omhoog, schouder aan schouder en alle teksten meebrullend geven de fans blijk van hun waardering voor deze band die al zo lang mee weet te draaien.
Bonecrusher bestaat niet uit de jongste mannen, maar hun energie doet niet onder voor de jongere kerels in het voorprogramma. Zanger Michael staat net zo veel tussen het publiek als op het podium en slaat regelmatig zijn machtige armen om een fan terwijl hij hem laat meebrullen in zijn microfoon. Fans duiken op Michael alsof hij net de winnende goal heeft gescoord in een interland (of op de Punkrock Soccercup natuurlijk).
Golden Wonderboys frontman Joost laat zien dat hij net zo goed fan als zanger is en stort met net zo veel enthousiasme in de pit als de andere bezoekers. Dat is nog eens het authentiek punkgevoel!
Absoluut een mooie avond, punk zoals punk bedoeld is in een lekker gezellig klein zaaltje.