Bongzilla – Weedsconsin

Het is alweer zestien jaar geleden dat deze stoners uit Madison, Verenigde Staten, een album uitbrachten. Hun muzikale aanpak en voorliefde voor de pretsigaret is na die jaren niet bepaald gewijzigd, getuige dit album.
Opener Sundae Driver is met zijn vier minuten wellicht het commercieelste nummer van het album. Ook de riffs, die nog meer als Black Sabbath klinken dan normaal dragen daartoe bij. Daarnaast heeft het nummer meer vocals dan de andere songs. Kortom, niet verbazingwekkend dat dit als single vooruit is geschoven.
Pro-legalisering anthem Free The Weed, dat net wat meer psychedelisch klinkt is een mooie brug tussen de openingstrack en wat volgt.
Space Rock is het ideale nummer om helemaal op te… eh… tja… spacen. Grotendeels instrumentaal en het meest psychedelische van al de tracks, voeren de subtielere riffs je mee naar hogere sferen. Muzikale marihuana.
The Weed Eater is volledig instrumentaal en heeft een lekkere groove. Earth Bong / Smoked / Mag Bags heeft interessante overgangen van riff en tempo. Gummies heeft riffs die zo diep en zompig zijn dat ik op zoek ging naar mijn lieslaarzen.
Dit genre is natuurlijk gemaakt met en voor het gebruik van een behoorlijke dosis geestverruimende middelen. Evengoed kon ik er prima van genieten met een dubbele espresso. Laat je dat dus niet tegenhouden dit album te beluisteren. Het is niet vernieuwend, maar wel lekker.