“Lekker, Princefunk!” dacht ik regelmatig bij het beluisteren van dit album. De waarheid is natuurlijk dat Prince zwaar beïnvloed was door James Brown, George Clinton en Parliament/Funkadelic en daarmee door bassist Bootsy Collins. Goed beschouwd is het dus Bootsyfunk op dit album, van een een van de vormgevers van de moderne funk. Daarnaast hield hij zich echter ook bezig met hiphop en experimentele rock.
Geen wonder dat hij zonder moeite een stel grote namen kon charteren voor World Wide Funk, veelal muzikanten waarmee hij al eerder werkte. De vorig jaar overleden Bernie Worrell (Parliament/Funkadelic, Praxis), Doug. E. Fresh, Chuck D (Prophets Of Rage, Public Enemy), Buckethead (Praxis), blues-/funkgitarist Eric Gales en de bassisten Victor Wooten en Stanley Clarke, maar ook jongere muzikanten als Musiq Soulchild en Alissia Benveniste.
Na een lollig spoken word-intro van Iggy Pop waarin wordt verhaald over Bootsy die ten tijde van de dinosaurussen al de boel op stelten zette is het titelnummer een feestelijke funk-/hiphoptrack waarmee je direct in de stemming bent. In de track erna, Bass-Rigged-System, wordt gefunkt met een supertrio: Collins, Wooten én Clarke!
Op dit album gaat het van ouderwets vette funk-and-nothing-but-the-funk als Bass-Rigged-System, naar de modernere funk zoals we die ook van Prince kennen (Thera-P) naar funk met stevige r&b-invloeden (Hot Saucer). Pas halverwege, op Heaven Yes, wordt er gas teruggenomen voor een funkballad. Het gebruik van AutoTune (voor het effect, niet om gebrekkige kwaliteiten te maskeren) spreekt me iets minder aan, maar de manier waarop Collins op dit album vette ouderwetse funk en hedendaagse r&b weet te combineren en versmelten is indrukwekkend.
In alle tracks heeft Collins een componerende vinger in de pap gehad, meestal samen met de gasten op de track in kwestie. A Salute To Bernie is medegeschreven door Worrell zelf en hij is ook te horen. Het zal waarschijnlijk een postume bijdrage geweest zijn.
Mijn favoriete tracks op World Wide Funk zijn ook heel verschillend. Het titelnummer en Bass-Rigged-System door de vette funk, de luchtige poptrack Candy Coated Lover, het feestelijke up-tempo Boomerang en de slowrap van Hi-On-Heels.
Collins heeft zich altijd al wars getoond van genregrenzen en dat is prima te horen op World Wide Funk, hoewel het zo’n waslijst aan gasten met dezelfde instelling nog steeds een consistent album is. Dat deze klanken heden ten dage veel te horen zijn is in niet geringe mate te danken aan Collins. World Wide Funk is daarmee een mooie staalkaart van stijlen. Vijftig jaar Bootsy Collins als muzikant is simpelweg ook vijftig jaar pure pophistorie.
Bootsy Collins website
Bootsy Collins – World Wide Funk
418
vorig bericht