Boston – Life, Love And Hope

Na zeven jaar stond ik in 2009 als vanzelfsprekend klaar om de nieuwe Boston aan te schaffen. Toen was er echter nog geen nieuw product van Tom Scholz. Redenen waren er genoeg en de dood van zanger Brad Delp in 2007 was er daar één van. Hoewel hij op de cd Walk On ook niet van de partij was, hoort Brad Delp toch bij het geluid van de band. Toen begon het wachten en vier jaar is dan best een lange tijd. Vol verwachting klopte mijn hart dan ook toen bekend werd dat Life, Love And Hope zou uitkomen. Helaas ben ik toch een beetje van een koude kermis thuis gekomen, moet ik eerlijkheidshalve zeggen.
Heaven On Earth is een goede binnenkomer waarin het karakteristieke gitaargeluid van Tom Scholz lekker nadrukkelijk aanwezig is met de warme stem van David Victor daar overheen. Het daarna volgende Didn’t Mean To Fall In Love laat Brad Delp horen, maar hoort samen met You Gave Up On Love en Someone tot de nummers die we op Coporate America ook al hoorden en waarin ik You Gave Up On Love in de vernieuwde versie niet beter vind. Het nummer Sail Away waarop Delp ook nog te horen is haalt echter de kwaliteit niet die ik van Boston gewend ben. Het begint heftig, een beetje richting Vogue van Madonna, maar zakt al snel in. Het instrumentale Last Day Of School is bijna een kerstliedje en If You Were In Love met de zang van Kimberley Dahme kabbelt een beetje voort. Waar komt dat oude Bostongeluid dan toch. In Life, Love And Hope horen we toch iets en ook in Someday is het aanwezig, hoewel de zang in dit nummer teveel op de voorgrond ligt, zodat het gitaargeluid van Scholz niet nadrukkelijk aanwezig is. Dat is toch zo jammer. Ook het gebruik van het Hammond-orgel horen we wel in het titelnummer, maar ligt nogal in de vergetelhoek. Slotnummer The Way You Look Tonight is een mooi en meeslepend nummer en kent het bombastische en gelijk het gevoelige karakter.
Life, Love And Hope is een cd met nummers die kwaliteit uitstralen, maar tegelijkertijd niet kunnen tippen aan nummers als Peace Of Mind, A Man I’ll Never Be, We’re Ready of Get Organ-ized om een selectie naar voren te brengen. Geen kippenvel dit keer en dat maakt het wachten een beetje zuur, hoewel Tom Scholz toch altijd een plekje in mijn hart zal blijven houden.