Afgelopen week was ik in Dublin, de prachtige hoofdstad van Ierland. Daar bezocht ik onder andere de legendarische O’Donoghue’s Bar. Daar kreeg ik van Tim van den Hombergh een CD van zijn band Boys From the County Hell, vernoemd naar het welbekende nummer van The Pogues. De CD, getiteld Dead Man’s Town, bestaat uit vijf nummers. Twee eigen geschreven nummers en drie covers.
De CD opent met Songs of Rebellion, een eigen geschreven nummer van de band. Ik waan me even terug in een Ierse pub. Nog voordat de muziek begint hoor ik kroeg geluiden die, als ik mijn ogen even sluit, me het idee geven dat ik weer in de O’Donoghue’s Bar ben. Daarna speelt een energieke band, die duidelijk een liefde voor Ierland hebben, een nummer wat me enigszins aan de Engelse band Skinny Lister doet denken. Het nummer zit goed in elkaar en is goed opgenomen. Zowel de vocalen en instrumenten zijn goed hoorbaar zonder elkaar te overstemmen. De tekst is goed geschreven en de arrangementen van de instrumenten complimenteren dit mooi.
Daarna is het tijd voor de eerste cover. Alle covers op deze Extended Play zijn traditioneel Ierse folk songs, die ook door The Pogues zijn opgenomen. Ondanks dat de band hun naam van The Pogues geleend heeft, proberen ze geen kopie van The Pogues te worden en maken ze deze nummers eigen. Alhoewel de cover van Jesse James meer weg heeft van de opname die The Pogues in de jaren 80 al maakten dan het origineel, is het verre van slechts een kopie. Er zijn gelijkenissen, wat niet gek is natuurlijk. Toch heb ik de indruk dat er genoeg veranderingen in de arrangementen gemaakt zijn, waardoor de eigen sound van de band net iets meer naar voren komt. Enige gelijkenissen met het eigen nummer waarmee de band opende zijn hoorbaar.
Het titelnummer, Dead Man’s Town, is het andere originele nummer van de band. De band heeft het tempo er lekker in zitten en het is een echte meezinger die het waarschijnlijk erg goed doet op concerten. Bij het horen van het akordeon spel van Tim moest ik even aan het akordeon werk van Tren van Enckevort van Rowwen Heze denken. Desondanks hebben de Ierse invloeden nog altijd de overhand en zou dit nummer niet misstaan tijdens een muzikale avond in de Irish pub.
Tot slot speelt de band nog twee traditionele nummers. Greenland Whale Fisheries en The Parting Glass. Een aardige cover van Greenland Whale Fisheries, die toch wel een beetje wordt overschaduwd door een absoluut hoogtepunt. Ik ben van mening dat The Parting Glass de perfecte afsluiter is voor een Iers / door Ierland geïnspireerde plaat. Dit is een bijzonder sterke cover. De band voegt echt wat toe aan het nummer, van het geluid van de zee met een onheilspellende drum die overgaat in hun versie van het prachtige traditionele Schotse nummer.
Een perfecte afsluiter van deze EP, die smaakt naar meer. Naast dat ik nu direct weer naar Ierland toe wil vliegen (op het moment van schrijven ben ik nog geen 24 uur terug in Nederland), nodigt het ook uit om een concert van ze te gaan bezoeken. Gelukkig spelen ze volgend jaar meerdere shows, dus die kans zal ongetwijfeld komen. Ik ben benieuwd wat voor mooie muziek deze band ons nog meer gaat brengen. Zowel eigen nummers als covers, dit is een band die duidelijk weet wat ze doen en waar we hopelijk nog meer van gaan horen.