Thy Art Is Murder, Shadow Of Intent en Lorna Shore weten met hun deathcore al het nodige succes te boeken. In Nederland laten Distant en Changing Tides al menig dak trillen wanneer ze komen spelen. Het zijn de rimpels in de deathcorevijver die zich qua succes langzaam uitdijen. De nieuwe rimpel in de vijver en daarmee het centrum van deze review is de nieuwe band Braces uit Tilburg.
En ze laten in het midden van de vijver geen kiezel maar een heuse baksteen vallen. De zes composities zijn goed opgebouwd en Braces weet met de nodige passie geregeld een bommetje te laten vallen. Ugly World start in een gestaag tempo, maar gaandeweg de compositie krijg je wat subtiele tempowisselingen. Het is, zoals de band zelf zegt, hard-hitting en recht voor zijn raap. Hoewel er elementen uit de hardcore en metalcore te vinden zijn in de muziek ligt bij mij de nadruk op het deathcorestuk. Wat mij vooral enorm boeit is de enorme straffe breakdown. Dat is genieten en gelukkig gebruikt Braces dit element veelvuldig. In Null komt deze breakdown voor mij nog steviger binnen. Het is leuk dat Braces enige techno-elementen in de compositie heeft verwerkt bij de start en het einde. Verder grossiert de band in vette grooves die op een staccatomanier de luisteraar bereikt. Bij de breakdown in Null moest ik denken aan de Aristokatten waarin de band door iedere verdieping naar beneden stort. In Null ervaar ik hetzelfde tot de kelder het eindpunt blijkt te zijn.
Wherever You May Roam heeft een meer uptempokarakter en op een gegeven moment blijkt de deathcore van Braces gevoed te worden door leuke details. Zo hoor ik enige linkjes naar Grandmaster Flash en Slipknot voorbij komen. Het maakt het allemaal minder statisch.
Wanneer Oblivion inzet, zie ik dat dit een stuk is van anderhalve minuut. Dan verwacht je eigenlijk een instrumentaal bruggetje, maar Braces pakt gewoon de volle anderhalve minuut om je verder murw te beuken. Er zit nog een ferme breakdown in en overtuigt aan alle kanten. Hier is het beter om soms een halve liter volle melk te hebben dan anderhalve liter halfvol. Het is de opmaat naar 28. Opvallend is het strakke basgeluid en de immer opzwepende drumritmes. Daartussen is er zo’n lekker zenuwgitaarmelodietje door het complete geluid neergezet. In 28 krijg je daarbij twee keer een dieptebom.
De EP sluit daarna af met Cycle Of Hatred dat mooi in het verlengde ligt van wat we al hebben gehoord met dien verstande dat de bijdrage van Torn From Oblivion voor een accentverandering zorgt (ten aanzien van de zangpartijen). Wat enorm stabiel blijft is het sterke drumwerk en het gitaarspel dat ritmesectie en zang verleid met een fraaie dans des deathcore.
Braces is een nieuwe telg in het deathcoregenre (voor mij) en de heren laten meteen horen dat ze mee kunnen draaien in de scene. Petje af.