Met dit nieuwe album pakt de band het helemaal anders aan. Er wordt besloten om dicht bij huis op te nemen en dus wordt er een ruime opname studio in een oud warenhuis gesitueerd. De band kan daar rustig aan een nieuw album werken. De nieuwe aanpak werkte, er werden maar liefst veertig nieuwe nummers geschreven. Er wordt flink geschaafd aan de nummers totdat ineens Chris Walla (Death Cab For Cutie) opduikt in dezelfde studio. Er wordt bij elkaar naar binnen gelopen en ervaringen uitgewisseld. Dit zorgde ervoor dat Walla mede-producer van het album geworden is.
Met hartverscheurende eerlijkheid en precisie reizen de luisteraars door een genuanceerde en complexe wereld, een wereld vol mooie tegenstellingen. Hoewel het album zich richt op het falen van mensen om lief te hebben en bemind te worden, probeert het ook de gerechtigheid te herstellen.
In nummers als Eclipse Ashley klinkt de zang af en toe als een kruising tussen Bjork en Tori Amos. Het absolute topnummer is het negen minuten durende Snow Angel. De teksten op het album gaan over pijn, gebroken harten, woede. Zangeres Raphaelle Standell-Preston heeft bij het schrijven van de nummers baat gehad bij therapie en transcedente meditatie.
Het hele album duurt uiteindelijk drie kwartier, in negen nummers laat Braids de luisteraar genieten van het vierde album.