Brand Of Sacrifice – Lifeblood

Het was een zonnige donderdagmorgen in december 2020. Na rustig een ontbijt te hebben genuttigd, vond ik het tijd om maar even wat muziek te gaan luisteren. Hangend op de bank popte als eerste optie Brand Of Sacrifice – Demon King op. Kort na het aanklikken van de video zat ik rechtop. Razende bassdrums, een vette riff en een grunt die met windkracht 10 mijn huiskamer in wordt geblazen. Eigenlijk werd ik gewoon letterlijk en figuurlijk omvergeblazen. Ik wist toen ook meteen, wanneer dit album uitkomt, moet ik hem hebben. Bij deze dus.
Het is meteen menis wanneer de Canadezen Dawn inzetten. Een hypnotiserend stuk wordt afgewisseld met loodzware riffen. De toon is gezet en de mannen van Brand Of Sacrifice pakken meteen door met Demon King. Het gebruik van een koor in het refrein is waanzinnig en geeft een extra dimensie aan dit nummer. Maar dan de breakdown. Of beter gezegd de breakdown met daarin nog een breakdown. Ik weet een ding ondertussen van deathcorezangers, die hebben een longinhoud waar menig wielrenner jaloers op is. Zo ook Kyle Anderson. Wat heeft deze man een strot. Zowel de lengte van de grunts als de variëteit in type grunt zijn indrukwekkend.

Single Animal volgt en hier wordt weer gebruik gemaakt van de koorzang, die waanzinnig verweven zit met de puike deathcore riffs. Animal is het meest gangbare nummer van het album, maar wat zit hier ook weer een waanzinnige breakdown op het einde verwerkt. De resonantiesignalen zorgen ervoor dat de lockdownwolken verdreven worden en een zonnestraal van geluk zich op mij richt. En dan zijn we pas drie nummers verder.
Voordat Lifeblood wereldkundig beschikbaar werd, kwam Brand Of Sacrifice nog op de proppen met Altered Eyes. Vooral het gebruik van een draaitafel (als ik me niet vergis) is supercool. Ook hier brult zanger Kyle Anderson bijna alsof zijn leven ervan afhangt. Naast Anderson musiceren gitaristen Leo Valeri en Liam Beeson, bassist Dallas Bricker en drummer James Knoerl er lustig op los en blijft het likkebaarden bij elke blastbeat en breakdown.
Met gastbijdragen van ondermeer Eric Vanderlerberghe (I Prevail) en Frankie Palmeri (Emmure) blijft het genieten van de ene na de andere deathcore knaller. Totdat er daadwerkelijk met titelsong Lifeblood een einde komt aan het album. Maar niet voordat ik nog een laatste keer de individuele slaapkamer moshpit kan opstarten. Oh wat mis ik op zo’n moment toch de liveoptredens.
Venijnig, scherp, hard, zwaar en vooral megabruut. Het zijn zomaar wat woorden die in me opkomen als ik aan Lifeblood terugdenk. Dit kan zomaar eens het begin zijn van een doorbraak voor Brand Of Sacrifice. Ik heb alvast een knaller van een cd op mijn eindejaarslijstje gezet.