Brant Bjork brengt de jaren zeventig, in een modern jasje, in huis. Mankind Woman brengt nummers die in het verlengde liggen van bijvoorbeeld Black Sabbath/ Deep Purple, maar flirt net zo makkelijk met blues, funk en stonerrock. Belangrijkste element is de zingende elektrische gitaar. Basisingrediënten zijn groove en soul. Het overgrote deel van het album bevat nummers met een kop en een staart. Toch is er voldoende ruimte om te experimenteren met psychedelica. Zo blijft Mankind Woman prima in balans. De zang klinkt als een galm uit die roemruchte jaren zeventig. Ondanks dat het duidelijk om een glasheldere hedendaagse productie gaat weet de producer het authentieke gevoel van weleer goed te vangen. Het levert een plaat op die elke fan van de genoemde genres zal bekoren. De man, bekend van Kyuss en Fu Manchu, is het duidelijk nog niet verleerd.
Brant Bjork