Brides Of Lucifer – Brides Of Lucifer

Brides Of Lucifer was vorig jaar één van de opvallendste gasten op Graspop. Elke festivalbezoeker had er wel een uitgesproken mening over. Van ‘het zijn maar covers’ tot ‘fantastisch’. Het koor met dertien dames onder leiding van Steven Kolacny liet niemand onberoerd. Intussen stonden het koor en de begeleidingsband reeds op de Lokerse Feesten, in de AB in Brussel en straks staan ze nog op het hoofdpodium van Alcatraz. Begin volgend jaar laten ze de Lotto Arena in Antwerpen vollopen. Maar vermoedelijk reiken de ambities nog verder dan thuisland België. De band tekende immers een contract met het Amerikaanse label Rhino.
 
Ook de samenstelling van de band getuigt van enige ambitie. Die bestaat behalve uit Kolacny en de dertien dames nog uit Koen Buyse (Zornik), Yannick De Pauw (Vigilante), Joeri van de Schoot (Evil Invaders), Ives Mergaerts (TPO) en Stephan Noens (FireForce).
 
Hun titelloze debuut kan meteen overtuigen. Kolacny kent dankzij zijn eerdere werk met het koor Scala perfect de mogelijkheden en beperkingen van een dameskoor. Met Scala bracht hij al koorversies met pianobegeleiding van Nirvana, U2, Muse, Radiohead, … Er zijn een paar voor de hand liggende covers die ze uitgekozen hebben: Holy Diver van Dio, Fear Of The Dark van Iron Maiden en Painkiller van Judas Priest. Heel bekende metalklassiekers die ook nog eens relatief makkelijk om te werken zijn naar een koorbezetting.
 
Maar Kolacny houdt ook wel van wat risico. Het vinnige Chop Suey van System Of A Down is zeker en vast geen voor de hand liggende keuze en ook het grommende Roots Bloody Roots van Sepultura is dat niet. Net zo denk je bij bands als Slayer, Behemoth en Machinehead niet meteen aan vrome engelenzang. En toch komen ze er vlot mee weg. Soms blijven ze dicht bij het origineel, soms is het even zoeken omdat ze muzikaal even de symfonische toer opgaan. De koorzang is een beetje braaf, maar in contrast met de gitaren werkt het wel.
 
Live brachten ze vorig jaar ook nog Engel van Rammstein, wat ook al op de setlist van Scala stond, maar dat nummer staat jammer genoeg niet op dit album. Behalve de covers staan er twee eigen nummers op het album: White Moon en Futility. Dan denk je dat daarbij de zang nog meer centraal zal staan, maar dat valt best mee. Futility heeft een bombastische powermetalintro, maar heeft verderop wat moeite om overeind te blijven. White Moon heeft eveneens een sterke intro, maar kan als outro (zonder echte lyrics) wel blijven boeien tot het einde.
 
Steven Kolacny heeft voor dit project een paar juiste keuzes gemaakt. Hij had helemaal vocale versies kunnen maken of voor een klassieke orkestbezetting kunnen gaan, maar zonder elektrische gitaren haal je de ziel uit deze metalklassiekers. Tegelijk komt de begeleidingsband bijna nergens op de voorgrond. Ze zorgen voor wat pit en extra herkenbaarheid, maar het is niet dat de gitarist of drummer hier even zijn eigen interpretatie opdringt. Het koor staat centraal en dat is maar best. De keuze van de nummers verdient eveneens een pluim: een mooi evenwicht tussen bekend werk en nummers waar het koor iets extra aan kan toevoegen.
 
Dit eerste album is een mooie aanzet om iets mee op te bouwen. Het plaatje klopt. Het is meer dan een gimmick of een paar geinige covers. De vraag is wat de volgende stap moet zijn. Meer eigen nummers of toch bij de covers blijven? Ze kunnen ook één band of één album herinterpreteren of bekende zangers/zangeressen uit de metal uitnodigen. De weg ligt nog helemaal open voor deze bruiden van Lucifer.