Voor Rockportaal beantwoordt de complete band een aantal vragen.
Allereerst gefeliciteerd met jullie nieuwe album. Het was zeer zeker de moeite waard om de cd te beluisteren.
Maggy: Bedankt voor de complimenten! Altijd leuk om te horen!
Het heeft volgens mij drie jaar geduurd voordat Amongst The Ruins uitkomt. Wat hebben jullie in de tussentijd (na Dark Clouds) gedaan?
Maggy: Na het uitkomen van Dark Clouds hebben we vooral veel shows gespeeld om het album te promoten. We hebben anderhalf jaar lang gemiddeld vijf shows per maand gespeeld en zijn in april 2014 daarna elf dagen naar de UK gegaan om nog eens tien shows te spelen. Dit was een awesome ervaring. We waren daarna toe aan het schrijven van nieuwe nummers en hebben een rem op de shows gezet. Begin 2015 zijn we begonnen aan de preproductie van ons nieuwe album in onze eigen oefenruimte. We hebben alles opgenomen, geluisterd wat beter kon en deze preproductie naar de studio gestuurd. Rond april zijn we echt de studio ingedoken
Ten opzichte van jullie vorige album Dark Clouds hebben jullie naar mijn mening een flinke sprong vooruit gemaakt. Hoe zou je zelf de ontwikkeling binnen de band kunnen omschrijven in de afgelopen twee jaar?
Over Amongs The Ruins heb ik louter lovende kritieken gelezen. Hoe zeer hechten jullie waarde aan de reviews?
Maggy: Een review is één mening van één recensist. Een mening gebaseerd op wat hij of zij hoort op die bepaalde dag en daarover een review moet schrijven. Dat is heel persoonlijk en afhankelijk van iemands smaak en bui. In principe zijn we redelijk down to earth en kunnen dat goed relativeren. Nu wij louter positieve reacties krijgen doet dat ons echt wel wat. Hetgeen waar we zo hard voor gewerkt hebben en waar we zo trots op zijn, wordt goed ontvangen, dat is als muzikant het beste compliment wat je kan hebben. Als je leest dat je album “on-Nederlands goed is”, en je wordt vergeleken met helden als At the Gates, Napalm Death en Slayer, dan kunnen we niet ontkennen dat we daar heel blij van worden. Uiteindelijk is natuurlijk ook heel belangrijk hoe de metalliefhebbers de cd ontvangen, en hoe het live uitpakt.
Kun je voorbeelden noemen van opbouwende kritieken in het verleden waar je je voordeel mee hebt kunnen doen.
Rogier: Als band luisteren we daar zeker naar. Een voorbeeld is onze sound. We zijn niet echt in een hokje te stoppen. Dat is een van de dingen die zeker terug moest komen. We blijven BOTB, maar gaan wel een stap verder dan ons vorige album.
Voor mij is het album opgebouwd in een eerste helft met veel thrashinvloeden en een tweede helft waarin doommetal een belangrijke stempel drukt op het geluid van de band. Kun je je daarin vinden? Kun je vertellen hoe dat komt?
Tobi: Het blijkt dat veel mensen ook een tweedeling horen in het album, qua muziekstijl is daar niet bewust voor gekozen. Wel hebben we een soort van vloeiende beweging willen maken door met snelheid te starten, daarna een langzamer middenstuk en uiteindelijk weer up tempo te eindigen. In ieder geval is duidelijk dat we ons hardcore verleden achter ons hebben gelaten en nu behoorlijk in de trash, death en blijkbaar zelfs doom kanten van de metal zitten. Voor ons is dat een groot compliment want we willen onszelf naar een hoger niveau tillen zonder echt in een hokje te passen. Door flinke breakdowns in onze nummers te plaatsen creëren we onze eigen stijl.
Het nummer We Are The Fearless heeft werkelijk een fantastisch intro. Kun je vertellen hoe het nummer tot stand is gekomen? Waar gaat het over; wat is de achterliggende idee achter het nummer?
Rogier: Thijs, onze drummer en ik zaten in de auto op weg naar een repetitie van de band. Ik zat met de tekst van We Are The Fearless in m’n hoofd. Ik neuriede de zanglijn en beat. De drum is de basis van het intro. Thijs kwam met dit idee aan en we werkten dit uit die avond. De gitaarpartijen volgden daar heel snel op. Het nummer gaat over dat er mensen zijn die ten koste van een ander verder willen komen in het leven. We hebben allemaal wel eens in beide situaties gestaan. Dat er iemand over je heen liep of jij over iemand anders. Bewust of onbewust. Dit komt voor in elke laag van de samenleving. Er is altijd iemand zwakker.
De overige nummers hebben titels die niet zozeer een positief gevoel hebben. Waar ligt jullie voorliefde (in bepaalde thema’s) voor het schrijven van teksten?
Rogier: Het is helaas een thema wat tot stand komt door wat ik meemaak of zie wat er om mij heen gebeurt. Een nummer als Pain To Come gaat over wat komen gaat. Het overlijden van een van onze ouders aan kanker tijdens het schrijfproces van Amongst The Ruins. Je ziet en voelt heel goed wat dat met iemand doet. Daarnaast kan ik niet een liedje overbrengen met dezelfde vocalen die een lief thema heeft. Ik wil een bepaalde emotie overbrengen.
Is er nog een nummer op het nieuwe album waar je een bepaalde connectie mee hebt?
Maggy: We hebben allemaal verschillende favoriete nummers op het album. Persoonlijk wisselt het bij mij per dag. De ene dag is We are the Fearless mijn knaller, en de andere dag is het toch In the hands of Judas. Elk nummer heeft zo zijn eigen kracht, en het ene nummer is weer een vetter livenummer dan het andere.
Ook in de reviews worden er steeds verschillende nummers als favoriet beschreven. We zijn natuurlijk ook erg benieuwd wat het publiek ervaart.
Jullie brengen het album uit onder de vlag van jullie eigen label. Welke voordelen biedt dit? En waarom heb je gekozen om een eigen label op te richten?
Tobi: Tijdens ons eerste album Dark Clouds hebben we ook gekozen om alles in eigen beheer uit te brengen op basis van de wereldwijde distributie via Sonic Rendezvous. Daarmee hebben we alle vrijheid qua stijl, teksten, vormgeving en wilden we kijken wat de mogelijkheden zouden zijn. Dit is ons supergoed bevallen. Uiteraard hebben we gekeken of er labels interesse hadden maar uiteindelijk was de keuze om het wederom in eigen beheer te doen. Voor ons de beste manier, zolang je het maar professioneel aanpakt!
Wat wel erg belangrijk is gebleken bij het uitbrengen in eigen beheer is om ook samen te werken met een goede partij die de promotie voor zijn rekening kan nemen. In de Benelux is dat Hardlife Promotions en die zorgt voor de nodige aandacht bij de juiste kanalen. Wat de toekomst gaat brengen is nog onduidelijk, we staan in ieder geval open voor labels en hun mogelijkheden.
Bijzonder in zo’n mannengroep is jullie bassiste Maggy. Hoe ervaart ze het om te werken in deze (helaas) overwegend mannenwereld?
Maggy: Ik zit al 12 jaar in bands met voornamelijk mannen en ik weet niet beter. Voor hetgeen wat we doen, (we zien elkaar vaak twee keer per week), is een band met mannen relaxed. Er is geen ruimte voor gevoelens of gezeik en meestal zijn dingen duidelijk. Als er iets dwars zit bij iemand, wordt dat er altijd wel uitgegooid, aan die eerlijkheid moet ik nog steeds wel eens wennen. Het is maar goed dat ik geen teksten schrijf 🙂 Het regelen en plannen vind ik geweldig, bijvoorbeeld van shows. Alleen vind ik het moeilijk om hard te onderhandelen, programmeurs kunnen soms wat star zijn. Maar tot nu toe zijn we er altijd uitgekomen.
Tijdens onze tiendaagse tour in de UK met een Belgische band, miste ik wel eens een vrouw om me heen om mee te tutten, te winkelen of even mijn irritaties te uiten. Maar uiteindelijk lach ik toch het meest met mijn eigen “bandbroers”. En als het erop aankomt zullen ze mij altijd beschermen.
6 februari was de releaseshow in ’t Patronaat. Hoe werken jullie naar zo’n show toe?
Maggy: Als je begint met het schrijven van songs voor een nieuw album, werk je uiteindelijk naar een fantastisch eindresultaat toe. Alles moet kloppen: de muziek, de layout, het logo en de promotie. Een releaseshow is de kers op de taart, een soort beloning voor het harde werk. We konden echt niet wachten om onze nieuwe materiaal live aan alle mensen te laten horen, we waren zo benieuwd naar de reacties.
We hadden dan ook de vetste bands uitgenodigd (Dew Scented, Deem Index, In Time Of Plague) om er een feestje van te maken. We hebben veel tijd besteed aan promotie, het fysiek uitdelen van flyers en posters, en door het reclame maken via sociale media (facebook, instagram, e-zines, magazines als Aardschok). Ook waren we ter promotie te horen op diverse metal radioshows.
We hebben een dikke set in elkaar gezet, wat nieuwe apparatuur gekocht, nieuwe backdrop, nieuwe intro voor de show, we waren perfect voorbereid voor een knaller van een show!
Zijn er nog plannen voor het komende jaar op het gebied van optredens.
Maggy: We hopen dat door de positieve reviews die we de afgelopen weken binnengekregen hebben, mensen kunnen zien dat we gegroeid zijn en we hopen dat dit ons verder brengt met betrekking tot de shows. We hebben voor nu al drie vette shows staan in de W2, Hedon en op Pitfest en hopen dat we aan dit lijstje nog festivals en de grotere venues mogen toevoegen. Ook het openen voor internationale acts is altijd een eer. We hopen dat de komende tijd er weer wat vette namen aan toegevoegd mogen worden. Voor ons kan het niet groot genoeg zijn, we zijn er echt klaar voor om onze energie over te brengen op het publiek met grotere liveshows. Dussss..wil je Bring on the Bloodshed programmeren? Neem dan snel contact met ons op. Wij zijn er meer dan klaar voor!
Ik wil hierbij alle leden van Bring On The Bloodshed bedanken voor hun tijd en wens ze veel succes.