Het was Damain Darlington die als bandlid van the Australian Pink Floyd Show vond dat het qua detail beter en fijner kon en begon in 2011 met zijn Brit Floyd. Een meeslepende show waar alle aspecten van de echte Pink Floyd moeiteloos worden meegenomen inclusief de animaties en de indrukwekkende licht- en lasershow. De vraag doet zich wel voor of bijna € 50,- voor het kijken naar een tributeband niet te duur is. In negen van de tien gevallen doe je dit niet. De laatste keer dat ik dit heb gedaan was (toevallig) bij the “Aussie” Australian Pink Floyd Show!
Brit Floyd, zoals gezegd opgericht in 2011 in Liverpool, wordt door de fans nog altijd gezien als de enige echte Pink Floyd-tributeband ter wereld en op dit moment bezig met zijn “Immersion Word Tour 2017” waar vanavond de Oosterpoort in Groningen wordt aangedaan.
Eigenlijk kreeg Rockportaal de accreditatie van Mojo voor de AFAS in Amsterdam op zondag 22 oktober. Maar omdat ik zelf bijna 800 meter van de Oosterpoort afwoon, de reis met de trein duurder is dan een ticket in Groningen en het feit dat ik de show niet helemaal af kan zien omdat ik ook nog de trein terug naar Groningen moet halen, besloot ik zelf maar een ticket te kopen en ging ik puur voor het schrijven van een recensie omdat voor het fotograferen in de Oosterpoort geen toestemming kwam. Dat ga ik dus proberen met mijn mobieltje.
De zaal is al behoorlijk vol als ik binnenkom. Zoals verwacht het merendeel bovenin de zaal om toch vooral naar het totaalbeeld te kijken. Uitverkocht is echter niet en echt dringen om een plek in de zaal hoef je niet. Mensen van verschillende pluimages kom je tegen, van (heel) jong tot (heel) oud. Van echtparen die er een echt avondje uit van maken, inclusief net pak en wijntje, tot oude jongeren in Pink Floyd T-shirt en misschien ooit eens de echte Pink Floyd live hebben meegemaakt. Het toont wel aan dat hun muziek eigentijds is en in alle leeftijdscategorieën nog steeds populair.
Precies om 20.00 uur gaan de lichten in de zaal uit en word de intro ingezet met het rustige Cluster One met Damain Darlington op gitaar en Rob Stringer op keyboard langzaam aangevuld met de overige leden van de band die inclusief drie achtergrondzangeressen uit negen bandleden bestaat. Met het daaropvolgend nummer What Do You Want From Me, presenteer direct de hele band zich.
Hun eerste door jong en oud bekende nummer is Another Brick In The Wall Part 2, die na de intro volop wordt meegezongen. Het quadrafonisch geluid is zo prachtig dat je de illusie hebt dat de helikopter die je hoort echt boven je hangt. En met de bijhorende, opzwepende gitaarsolo van Damian in combinatie met de mooie animatie op het typische grote ronde scherm, waan je je in de tijd van de echte Pink Floyd, hoewel ik deze nooit echt live hebt gezien maar alleen ken van de video en TV.
Al vrij snel komen de bekendere nummers aan bod met voor mij One Of These Days met de basintro van Ian Cattell als hoogtepunt van de eerste helft van de show. Jammer is echter wel het gemis van Algi, de Pig, het opblaasbare varken. Maar waarschijnlijk was de grote zaal hier net iets te klein voor?
Met Dark Side Of The Moon eindigt de eerste helft van de show met een break van 20 minuten. Stond ik in eerste instantie vooraan in de zaal omdat boven geen plek was, tijdens de pauze besluit ik toch naar boven te gaan, waar gelukkig ineens wel plek is.
Na de pauze wordt direct ingezet met mijn favoriete nummer Astronony Domine en zie ik in de loop van dit tweede gedeelte pas hoe indrukwekkend hun licht- en lasershow is. Had ik gedacht dat er velen met hun mobieltje opnames zaten te maken. Dit viel eigenlijk best wel mee. Maar bij de eerste noten van het immens populaire Wish You Were Here, zag ik er ineens tientallen in de lucht.
Langzaam wordt er toegewerkt naar een (indrukwekkend) hoogtepunt met nummers als Pigs on the Wings 1 en Dogs, een hommage aan het album Annimals dat 40 jaar geleden werd uitgebracht, Time en Money en begint de zaal steeds meer te geloven dat er een echte Pink Floyd staat. Vooral het nummer The Great Gig In The Sky met de solo van zangeres Angela Cervantes is een echt kippenvel moment.
Met de verwachte afsluiter Confortably Numb, zonder disco bal, eindigt hun wervelende show en verlaten de bandleden met een staande ovatie het podium. Met twee toegiften Not Now John en (mag niet ontbreken) Run Like Hell komt er na drie uur een eind aan een geweldige avond.
Was dit een echte Pink Floyd? Volgens een kenner niet helemaal omdat Pink Floyd erom bekend staat dat ze altijd met een vast verhaal werken; een begin, een midden en een eind zoals hun projecten Dark Side of the Moon en The Wall. Brit Floyd moest in drie uur tijd hun hele tijdslijn laten passeren dat ze goed deden door steeds bij een nieuw nummer bij de intro het jaar van herkomst te projecteren. Maar Brit Floyd legt de lat vrij hoog en wat ik hoorde was deze show bijna perfect.
Was Brit Floyd € 50,- waard? Voor dit bedrag krijg je wel een indrukwekkende show van drie uur en alléén al hun licht- en lasershow is al het kijken waard.
Brit Floyd – Oosterpoort (Groningen) 21/10/2017
412
vorig bericht