Bij ieder album waar deze Britse muzikant bij betrokken is denk ik dat hij zijn top heeft bereikt. Maar niets is minder waar. De man weet zichzelf steeds te overtreffen. Zo ook met zijn nieuwe en tweede solo-album All This Will Be Yours. Koud een jaar na Dissolution van zijn groep The Pineapple Thief. All This Will Be Yours is breekbaar, melancholiek en laat Bruce Soord horen die in topvorm verkeert. Zelf vergelijkt hij het album en het maken daarvan met de geboorte van zijn eerste kind.
De openingstrack The Secrets I Know vormt de akoestische intro en spanningsopbouw naar Our Gravest Threat Apart. Mooi pianospel, synthesizers en ragfijne elektronica doen denken aan de ruimtelijke sfeer die Gazpacho ook regelmatig creëert. Op The Solitary Path Of Convicted Man begeleid Bruce Soord zichzelf op akoestische gitaar en horen we verder alleen wat staccato drums. Daarmee schuift de sfeer ook op richting The Pineapple Thief. Halverwege zit een prachtige gitaarsolo van de man die alle instrumenten op dit album zelf speelt.
Het zes minuten durende titelnummer All This Will Be Yours is het eerste hoogtepunt van deze cd. Een intro met ijl klinkend gitaarspel waar een flinke dosis galm op zit. Even later vallen piano, ritmiek en (gesamplede) strijkinstrumenten bij. Bruce Soord blijkt een meester in het componeren van goed in het gehoor liggende zanglijnen. Na ruim twee minuten wordt de spanning opgebouwd wat uitmondt in een fraaie elektrische gitaarsolo. Een sterk vocaal tussenstuk wordt gevolgd door een intermezzo met spookachtig en vervormd gitaarspel. Ruimtelijk drumpatronen nemen langzaam in intensiteit toe waarna het nummer toch nog onverwacht eindigt. Met het akoestische Time Does Not Exist komt de singer songwriter Bruce Soord aan de oppervlakte. We zijn pas halverwege het album maar het beste moet nog komen.
One Misstep kent tal van open, haast verstilde momenten. De drums zijn eenvoudig maar werken als een magneet. De zalvende gedubbelde vocalen met daaronder zachte synthesizers doen je wegzweven naar andere oorden. Met bijna zeven minuten is You Hear The Voices het langste nummer. En een ander hoogtepunt. De combinatie van akoestische gitaar, synthesizers en de sonore zang van Soord sleuren je onbedoeld mee in een somber klinkend eerste deel. Halverwege zit een overgang met oscillerende toetsen waarin tevens de ritmiek aanzwelt. Een korte elektronisch intermezzo vormt de opmaat naar een vocaal stuk waarna de oscillerende toetsen terugkeren. Het is het meest progressieve nummer wat Bruce Soord ooit componeerde. Cut The Flowers spreekt aanvankelijk weinig tot de verbeelding. Tot een spannend en subtiel elektronisch intermezzo halverwege. Trip Hop-achtige drumpatronen, donkere gitaarakkoorden en aanzwellende toetsen voeren je mee naar een prachtig eind.
One Day I Will Leave You kent een atmosferisch begin met rustige vocalen. Wanneer de akoestische gitaar de begeleiding overneemt ontwikkelt zich een meeslepend stuk wat langzaam naar het einde kabbelt. Wat mij betreft verdient dit album een beter eind. Maar het is Bruce Soord vergeven. All This Will Be Yours is een nieuwe parel op zijn cv.