Bruce Springsteen – Pinkpop (Landgraaf)

 
Je moet er wat voor over hebben om Bruce en zijn kompanen live aan het werk te zien. Maar op een autorit van vijf uur had ook ik niet gerekend. Rondom Eindhoven stond alles muurvast. Gelukkig bleek alle moeite niet voor niets, want om maar een cliché te gebruiken, Bruce kwam, zag en overwon op Pinkpop. Ondanks een mega slecht geluid (ik heb nog nooit zo’n beroerd geluid meegemaakt op een festival. Slechte zaak Pinkpop organisatie!) ging de Boss er zoals altijd helemaal voor. Opvallend veel fans waren naar Landgraaf afgereisd en zodoende was de sfeer ook zeer goed. Sfeer is namelijk een zeer bepalende factor bij een optreden van Springsteen.
Het optreden werd spectaculair geopend met Badlands waarmee direct de toon werd gezet voor een 2.5 uur lang spetterend optreden. En wat blijft het mooi om te kijken naar de wisselwerking tussen Bruce en de E Street Band. Ondanks alle ervaring straalt het plezier en de spontaniteit er van af. Om over de wisselwerking tussen Bruce en het publiek maar te zwijgen. Zelden een artiest gezien die zo één is met zijn publiek. En met Springsteen weet je nooit van tevoren wat je voorgeschoteld gaat krijgen omdat de setlist bij ieder concert weer anders is. Zo werden we dit keer getrakteerd op uitmuntende uitvoeringen van o.a. Radio nowhere, Out in the streets, Johnny 99, The promised land, Born to run, She’s the one en The rising. Ook kwamen de nieuwe nummers Outlaw Pete en Working on a dream zeer goed uit de verf, mede door toedoen van het enthousiaste publiek. Tijdens Thunder road had Killers zanger Brandon Flowers de eer om mee te mogen doen. Dat had van mij niet gehoeven want het bleek dat hij niet de geschikte stem heeft om een klassieker als Thunder road te kunnen zingen.
Uiteraard werden ook nu de gebruikelijke verzoeknummers niet vergeten. Het is inmiddels een gewoonte geworden bij concerten van Springsteen dat veel fans allerlei verzoekjes indienen d.m.v. zelfgemaakte bordjes en die tijdens het concert omhoog houden. Bruce haalde er weer een hele stapel uit het publiek. Het resulteerde o.a. in een dampende uitvoering van Trapped, het populaire I’m on fire en het zelden gespeelde From small things. In de uitgebreide toegift werd er nog een schepje bovenop gedaan met o.a Tenth avenue freeze out en de publieksfavorieten Glory days en Dancing in the dark.
Een optreden van Bruce Springsteen & the E Street Band blijft ook anno 2009 een enorme belevenis. De E Street Band met Nils Lofgren, Roy Bittan, Clarence Clemons, Garry Tallent en (Little) Steve van Zandt is uniek. De enige die dit keer ontbrak was drummer Max Weinberg die andere verplichtingen had, maar zeer bekwaam werd vervangen door zijn 18 jarige zoon Jay. Een geweldig concert dus en daar dachten meer mensen zo over, want zoals organisator Jan Smeets het na afloop passend zei, nog nooit waren er zoveel mensen tot het eind gebleven op een Pinkpop dag.