Burial In The Sky – The Consumed Self

Burial In The Sky is een progressieve technical deathmetalband uit Philadelphia die sinds 2013 actief bezig is. Half augustus bracht de band het derde album The Consumed Self uit via Rising Nemesis Records. Een album waarop de diversiteit van de band uitermate goed naar voren is gebracht. The Consumed Self is de opvolger van Creatio Et Hominus uit 2018.
In de tien nieuwe composities laat Burial In The Sky de luisteraar veel hoeken binnen het muzikale genre zien en horen. Het meest opvallend is misschien wel het gebruik van de saxofoon in het geluid van de band. Aan het begin wordt dit instrument netjes en goed geplaatst ingezet in An Orphaned City. Na het prachtige The Sof Violet Light zet de band eerst in met een vette gruntpartij in een stevige basis maar laat het geheel mooi overlopen in een easy-stuk waarin de saxofoon naar voren wordt geschoven. Daarna gaat de band terug naar het opzwepende stuk muziek waarin vooral het drumwerk goed is neergezet qua geluid.
In Amausoris Shroud is het de saxofoon die de compositie inluidt. Goed geproportioneerd zwelt alles weer aan en toch weet Burial In The Sky zeer gevarieerd uit de hoek te komen waarin tevens ook de kracht ligt wat mij betreft. In Mechanisms Of Loneliness,Mountains Pt.1 To Ascend en Mountains Pt.2 Empathy krijgt het saxgeluid ook de ruimte. Mechanisms volgt op het prachtige instrumentale Wayfarer dat enerzijds melancholisch van aard is, maar toch ook dat pittige accent in zich heeft die het geheel smaakvol maakt. Mechanisms zelf heeft een zeer toegankelijke melodie op een stabiele deathmetalbasis. In Mountains Pt.1 krijgt het begrip technical deathmetal zeker een goede invulling. Het gitaarspel hier is heerlijk om naar te luisteren in verbazende maatsoorten en melodieën. Pt.1 loopt als vanzelf over in Pt. 2. De verwondering bij het beluisteren van deze compositie is prettig. De zang is warm en het slide-gitaargeluid geeft het geluid op het album weer een geheel nieuwe dimensie. De technical deathmetal zit zeker in de staart van het album want ook Caught In The Azure Cradle en Anatomy Of Us laten hier een band horen die wel weet hoe ze toegankelijke ingewikkelde structuren aan de man/vrouw kunnen brengen.
On Wings Of Providence is daarbij nog een mooi voorbeeld van de veelzijdigheid van de band in het totale geluid op het album. Het samenspel van de clean vocals en grunts zijn zeer evenwichtig neergezet. De grunt is diep, zwart en zwaar terwijl aan de andere kant een fijne melodie de sfeer bepaalt in de compositie. Vooral in het tussenstuk weet Burial In The Sky met de groovy melodie een heerlijke sfeer neer te zetten.
The Consumed Self is een zeer gevarieerd album met de kracht van de deathmetal. Daarnaast zet Burial In The Sky genoeg wendingen in om het geheel heel aantrekkelijk te houden en is de bijdrage van de saxofoon echt een passende meerwaarde. Muzikaal overtuigen de heren zeker met de gitaarpartijen en de krachtige strakke drumpartijen.