In Reality & Fiction komt de zware kant sterk naar voren. De zang klinkt agressief maar daarbij ook gekweld. De gitaarmelodie is luchtiger van aard en staat in schril contrast met de rest. Muzikaal valt er tussen het metalcoregeweld genoeg te genieten. Zo zijn de intro’s van Savior en Monuments verguld van een schoonheid die in Savior een melancholisch vervolg krijgt in de verdere gang van het nummer. Maar ook in het instrumentale Interlude valt er genoeg te genieten. Dit instrumentaaltje is een mooi aanloopje naar het nummer Phantoms waarin een rol is weggelegd voor Michael McGough (Being As An Ocean). Eindelijk krijgen de clean vocals een belangrijke rol in het geheel. De variatie in de zang in de andere nummers is minimaal, terwijl de nummers een afwisseling in de (wat schreeuwerige) zang in combinatie met clean vocals goed zouden kunnen benutten. Het tempo op Values & Virtues ligt daarbij niet heel erg hoog. In Clockwork schroeft de band het tempo wel wat op, wat meteen voor een interessante wending zorgt op het album.
Voor mij is het album Values & Virtues geen bijzonder metalcore-album. Ik moet zeggen dat de nummers wel tijd nodig hebben om te groeien (net als het moestuintje van een bekende grossier) en dan aan schoonheid en kracht winnen. Met daarbij Brighter Days, Phantoms en Clockwork als uitschieters. Zoals gezegd vragen, nee smeken de nummers soms om wat clean vocals als contrasterend element. Dit debuut is echter een prachtig begin. Zeker wanneer ze de onbegaanbare paden nog wat verder gaan verkennen.
