Burning Point – Arsonist Of The Soul

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik een album van Burning Point van een review heb mogen voorzien. De Finse powermetalband van gitarist Pete Ahonen besloot in 2015 om zangeres Nitte Valo (ex-Battle Beast) in te lijven en dat sprak me eigenlijk niet zo aan waardoor de band uit mijn gezichtsveld bleef opereren. Anno 2021 heeft Luca Sturniolo het stokje van Nitte over genomen en staat er weer een zanger achter de microfoon. Naast Ahonen, Sturniolo is gitarist Pekka Kolivuore nog altijd aanwezig en hebben bassist Jarkko Poussu, drummer Tuomas Jaatinen en toetsenist Matti Halonen de gelederen versterkt en klinkt Burning Point in deze nieuwe bezetting (voor mij) weer als vanouds.
Ten aanzien van het laatste album The Blaze uit 2016 is het allemaal weer wat steviger neergezet en staat de mix van powermetal en heavy metal weer garant voor een lekker album met daarop twaalf nieuwe composities.
Met de opener Blast In The Past is de powermetal meteen sterk aanwezig waarbij drummer Tuomas meteen even laat horen hoe je snelheid creëert in een compositie. Het tempo ligt lekker hoog en de melodie in de coupletten zijn zeer aantrekkelijk om met de refreinen het melodieuze gevoel helemaal af te maken. Er staan gelukkig meer uptempocomposities op het album. In Off The Radar gaat de band ook goed van start en laat zanger Luca horen dat hij zeker wat in zijn mars heeft. Ook in de hogere regionen staat hij zijn mannetje terwijl de locomotief van geen ophouden weet. Centraal is hier ook de melodie die in de refreinen zeer erg aanspreekt. Afsluiter Eternal Life, waarin toetsenist Matti een hoofdrol opeist, lijkt in den beginne niet heel snel, maar al gauw zet Pete Ahonen een ferme gitaarriff in die het geheel sterk versnelt. De rest kan alleen maar volgen.

Hoewel de basis duidelijk in de powermetal ligt, zijn er zeker ook wat kruisbestuivingen met aangrenzende genres. Het hiervoor genoemde Eternal Life beweegt zich vanuit de powermetal geleidelijk aan naar de happymetal van Freedom Call. Dat betekent dat de compositie zeer aanstekelijk werkt op je gemoedstoestand en dat is in deze tijd zeker welkom. Eenzelfde gevoel geeft Rules The Universe. Daar vandaan is de heavymetalriff in Out Of Control (Savage Animals) niet ver weg en beweegt het album via de power(wolf)metal in Persona Non Grata rustig naar het meer hardrock gerelateerde geluid van bijvoorbeeld Axel Rudi Pell in het titelnummer Arsonist Of The Soul. Een compositie die wat zwaarder van karakter is, maar door een ferme versnelling een flinke boost krijgt. Opvallend is het ontzettend prettige volle geluid dat Burning Point hier neerzet.
Nog een tandje zwaarder en langzamer zet Burning Point Calling in. Tussen al deze kruisbestuivingen in staan er nog een aantal composities op zoals Fire With Fire en Will I Rise With The Sun die leuk klinken, maar niet heel bijzonder zijn.
Toch kan ik concluderen dat Arsonist Of The Soul een zeer geslaagd album is waarin het sterke geluid van Burning Point netjes is neergezet en waar alle omtrekkende bewegingen rond het episch centrum van de powermetal goed uit de verf komt. Mijn pijlen zijn voorlopig weer richting het noorden gericht.