Burnt Out Wreck – This Is Hell

Stevige recht voor zijn raap hardrock zonder enige concessie.
Het tweede album van de band onder leiding van zanger Gary Moat komt twee jaar na het debuut album Swallow dat opgenomen werd onder leiding van Steve Rispin (Asia). De band wordt in 2016 opgericht en bestaat uit naast Moat uit bassist Alex Carmichael, drummer Paul Gray en de beide gitaristen Adrian Dune en Miles Goodman. Het album wordt opgenomen in de Liscombe Park Studios in Soulbury en gemixt door Steve Rispin.
Er staan negen nummers op het album, het eerste nummer is Dead Or Alive. Het gaat over een autorace in een 500 pk auto. De remmen weigeren, de auto klapt in de vangrails en gaat op in remmen. De coureur kijkt nu vanuit de hemel neer op al die gekken die beneden rondrijden, en de vraag is dan: ‘waar gaat het allemaal over?’. Het nummer is een stampend rock nummer, uitgevoerd in een versie zoals we zoveel nummers van AC/DC al gehoord hebben. Recht toe rechtaan rock, stevige gitaren, beukende drums en een pompend ritme.
Paddy Wack is een heerlijk nummer om  mee te brullen. Het gaat over een ontmoeting met een vrouw in de één of andere bar. Vanaf het begin van de conversatie loopt het uit de hand en van het één komt het ander. De vrouw heeft een ‘tattoo on her nick nack paddywack, driving me crazy shaking that thing’.  Dit nummer gaat live een hoogtepunt worden, dat kan niet anders.
De teksten van de nummers gaan voor een groot deel over ditjes en datjes uit het dagelijkse leven, de muziek is de hoofdzaak van het album. In het nummer Guitars Electrified geeft de band een duidelijke boodschap, we gaan de boel op zijn kop zetten met ons gitaargeweld.
Ruim drie kwartier gitaargeweld, echt genieten voor de liefhebber van onder andere de muziek van AC/DC.