Burntfield – Hereafter

Alternatieve progressieve rock van Nederlands-Finse bodem.
Oorspronkelijk in Finland opgericht in 2012 vestigt de band zich al snel in Nederland, in Amsterdam. Er worden wat singles en EPs uitgebracht die goed ontvangen worden en nu is het dan eindelijk tijd voor het officiële debuutalbum van dit kwartet muzikanten. De band bestaat uit zanger/gitarist Juho Myllyla, gitarist/zanger Valtteri Seppanen, bassist Maarten Vos en drummer Steven Favier. Op het album doen toetsenist Arttu Vauhkonen (Arion), kantele speler Aurora Visa en het strijkorkest ANSoS mee. Ter verduidelijking, de kantele is een typisch Fins snaarinstrument.
Het album kenmerkt zich door rustige, sferische nummers waar het hoesontwerp van Jesse Harrison perfect bij past. Het album opent met het korte Now, een subtiel samenspel tussen de strijkers en de piano. Het is een instrumentaal nummer. De overgang naar Sub-Zero is een kleine schok, het nummer heeft een stevige intro. De zanglijnen liggen meteen prettig in het gehoor, het gitaarspel is wat heftiger en de refreinen hebben een subtiel koortje.
My Grief is ritmisch en ook hier is er een samensmelting van piano en gitaarpartijen. Q&A is een nummer van bijna acht minuten dat rustig en kalm begint en gaandeweg iets meer kracht krijgt. Het is niet het langste nummer op het album, dat is het ruim negen minuten durende What Remains. Het hele album duurt drie kwartier, negen goed gecomponeerde nummers die even de rust terugbrengen in het hectische hedendaagse leven. Voor de liefhebber een must, voor de geïnteresseerde een luisterbeurt waard.