Op het nieuwe album Earthbound laat de band hun toegankelijke metal wederom vrij om te worden beluisterd. Hoewel sommige critici hun muziek als niet-metal willen omschrijven, hebben ze schijt aan deze muggenzifters. Ik geef ze gelijk. De nummers op het album bevatten diverse invloeden die prachtig samengevoegd zijn in aanstekelijke nummers die door het zangduo Daniel Winter-Bates en gitarist Jason Cameron naar een hoog niveau worden getild. In The Eternal en afsluiter Bloodline neigt vooral de zang van Daniel naar Disturbed. Beide nummers en vooral Bloodline hebben echter meer in hun mars dan een kopie te zijn van. Bloodline grooved, heeft een fraaie melodielijn en kent diepe gruntpartijen naast de heldere vocalen van Jason. Dat er een flinke metalcorebasis aan de composities ten grondslag ligt is duidelijk te horen in titelnummer Earthbound. De staccatoriffs liggen lekker aan de oppervlakte en het ‘loopende’ gitaargeluid en de breakstops zorgen voor een krachtige atmosfeer. Ten aanzien van de gitaarriffs valt daarnaast Restless & Cold op, terwijl in Memories juist de zangcombi dat metalcoregevoel naar boven brengt. Een bijzonder bijdrage wordt in 301, een getal dat verwijst naar de eerste 301 fans die een kijkje namen op YouTube, geleverd door Jamey Jasta (Hatebreed) die zijn strot beschikbaar stelde voor een stevig portie zanggeweld. Naast het stemgeluid van Daniel een extra dimensie in het nummer. De overige nummers op het album zijn vooral krachtig neergezet in een mooie melodielijn en die daarbij aanstekelijk klinken. The Burden is hier een mooi voorbeeld van. Het heeft een goed ritme en de afwisseling in tempo met de bijbehorende versnellingen geven ook deze compositie een aantrekkelijk karakter.
Earthbound is een volgend hoofdstuk in de carrière van Bury Tomorrow en zeker niet het laatste. Het is een album dat metalcore beschikbaar en toegankelijk maakt voor een breder publiek en luistert vooral lekker weg.