Bush – Black And White Rainbows

Bush is een Britse band die in de jaren ’90 met zijn geluid aansluiting vond bij de grunge van Nirvana en Pearl Jam. Ze hadden een dikke hit met Glycerine. Ook Swallowed, Everything Zen en Machinehead deden het goed. Daarna ging het een pak moeizamer en de band splitte in 2002. In 2010 was er een reünie met van de originele line-up enkel nog zanger Gavin Rossdale en drummer Robin Goodridge. De nieuwe albums werden op gemengde gevoelens ontvangen. Dat is niet anders met Black And White Rainbows, waarvan zopas een tour-edition verscheen met twee extra nummers.
 
Zo goed als op hun debuut Sixteen Stone wordt deze band helaas nooit meer. Een band mag gerust evolueren naar wat ze zelf een volwassener geluid vinden en met de leeftijd komen er andere onderwerpen om liedjes over te schrijven, maar toch zijn de meeste songs op Black And White Rainbows veel te glad en overgeproduced.
 
Elk scherp kantje werd weggevijld of zit verstopt onder een laag strijkers of synths. Bush is verveld tot een flauw afkooksel van Coldplay. De songs zijn onderling inwisselbaar, missen vaart en emotie en blijven enkel overeind door de herkenbare strot van Rossdale. Hier en daar hoor je nog een hint van zijn songschrijverstalent, zoals op Toma Mi Corazon. Ook All The Worlds Within You heeft zo z’n momenten. Nurse en Dystopia zullen de oude fans weten te plezieren. Maar zulke lichtpunten zijn schaars. Toch kan je dit album ook niet zomaar de rug toe keren. Niet zo geniaal als Sixteen Stone en niet diezelfde sense of urgency, maar nog steeds een heel degelijk poprockalbum van een band die zich niet wanhopig vastklampt aan het verleden. De singles Mad Love en Lost In You zijn goede barometers van wat je mag verwachten.
 
Wie Bush live wil zien, kan op 30 september naar Trix in Antwerpen of op 1 oktober naar de 013 in Tilburg.