Caliban – Elements

Het is begin april en menige zonnestraal probeert door het wolkendek de aarde te verwarmen. En dan laat Caliban het nieuwe album los op de luisteraar. Een album dat de vier elementen loslaat. Het zweept het water op, laat de lucht trillen, doet de aarde beven en ontsteekt iedere metalcorevlam bij de fans van het genre. Voor Caliban symboliseren de vier elementen het realiseren van idealen, van ideeën, kracht en emotie.
Op Elements krijgt Caliban, net als op voorganger Gravity, de nodige hulp van buitenaf. Voor de productie onder meer van Benny Richter, Andy Posdziech (Any Given Day), Olman Viper en Sebastian ‘Sushi’ Biesler die zich vooral op de zangpartijen heeft gericht, maar tevens een sterke rol kent in het Duitstalige Ich Blute Für Dich. Daarnaast brult Matthi (Nasty) ook mee op deze ijzersterke compositie waarin kracht en melodie worden verenigd in een aansprekend stuk muziek. Tevens wordt duidelijk dat Caliban zeer trefzeker is gegroeid en nog sterker dan voorheen hun geluid hebben weten te consolideren. Daar hebben ze geen buitenstaanders voor nodig, hoewel de composities met gastzangers goed worden neergezet. Het reeds eerder vooruitgeschoven Before Later Becomes Never is daar ook een goed voorbeeld van. De composities heeft sowieso een samenzang die imponerend is en zanger Andy Dörner zichzelf overtreft. Niet alleen in de krachtige momenten, maar zeker ook in de meer melodieuze stukken die je vol treffen. Na een uiterst doeltreffende breakdown, die op het album regelmatig te horen zijn, volgt een keiharde mokerslag waarin Chris “CJ” McMahon (Thy Art Is Murdere) de hoofdrol speelt. Een stuk dat extra sterk wordt aangezet door het gitaargeluid en een megadrumgeluid.
Verder op het album heeft Caliban het voor elkaar gekregen om niemand minder dan Brian “Head” Welch (KoRn) te laten participeren in Masquerade. Bijzonder fraai om te horen dat beide bands de krachten hebben weten te bundelen en een synergetische compositie hebben weten te schrijven die over je heen walst. De metalcore en nu-metalinvloeden zijn versmolten met elkaar en bieden een compositie die kracht uitstraalt en in de refreinen grooven en beuken.
Om bij de ontembare furie van Caliban te blijven, ga ik even terug naar de start van album waar This Is War de titel, voornamelijk in de drumpartij, eer aandoet. Met een trefzeker gericht salvo vuurt Caliban het album af. Maar karakteristiek voor het geluid van Caliban is het contrast tussen rust en kracht dat evenwichtig wordt neergezet en waar de breakdown het verschil extra aanzet. Opvallend is het intro van Set Me Free dat sterke overeenkomsten kent met This Is War. De compositie ontwikkelt zich in een andere richting waarbij de sterke melodie leidend is. De intensiteit waarmee Caliban inzet lijkt ontembaar wanneer Intoxitated de revue passeert. Een composities die niet voor niets als eerste naar voren is geschoven en het geluid van Caliban netjes weergeeft. Ik krijg niet genoeg van de manier waarop de band composities weet op te bouwen en met een eenvoudig rustig tussenstuk haarfijn weet toe te werken naar een aansprekend refrein.
De meer melodische kant van Caliban staat, los van de momenten in alle composities, centraler in My Madness, The Greater Unknown, Sleepers Awake en Delusion. Neemt niet weg dat krachtige interventies en breakdowns onderdeel blijven van het algemene geluid dat Caliban op Elements neerzet. Een geluid waarin nog niet eerder is vermeld dat het gitaargeluid sterk debet is aan de intensiteit. Voor mij is I Am Fear daar wel een treffend voorbeeld voor, waar het gitaargeluid op de achtergrond sterk bepalend is voor de sfeer en melodie en de zang van Andy sterk ondersteunt in een spel van kracht en rust dat in een soepele sinusoïde beweegt.
Dat gitarist Marc Görtz, die voornamelijk verantwoordelijk is voor het schrijven van de composities op Elements, tijdens het schrijfproces weinig andere muziek tot zich heeft genomen, mag duidelijk zijn door het consistente geluid dat Elements domineert. Toch is zijn invalshoek in Carry On prettig afwijkend. De rapteksten zijn mooi geïntegreerd in een zwaar metalcoregeluid dat een goede melodielijn kent en door het wat tragere ritme verrassend naar voren komt. Toch past ook Carry On mooi in het hele concept waarmee Caliban een album neerzet dat Gravity minstens evenaart en zelfs overtreft op bepaalde punten.
Elements is een knaller van een album waarop Caliban de eigen sound verder heeft uitgewerkt en ontwikkeld en iedere metalcoreliefhebber kan doen laten watertanden. Aanschaffen dit exemplaar !